Papyrus wordt geproduceerd uit de stengels van de papyrusplant. Eerst worden de stengels in lange repen gesneden. Deze repen worden vervolgens kruislings op elkaar geplaatst en besmeerd met een soort natuurlijke lijm, gemaakt van plantensappen. Na het samenpersen en drogen van deze lagen ontstaat een stevig vel papyrus dat klaar is om op te schrijven.
Een voordeel van papyrus is dat het een natuurlijk, duurzaam materiaal is dat goed bestand is tegen het verstrijken van de tijd, vooral in droge klimaten. Een nadeel kan zijn dat het kwetsbaar is en snel kan beschadigen bij vochtigheid. Daarnaast is het arbeidsintensief om te produceren, wat de beschikbaarheid kan beperken. Toch wordt het nog steeds gewaardeerd om zijn historische waarde en unieke uitstraling.
Er zijn talloze documenten op papyrus geschreven, waaronder oude contracten, literaire werken, religieuze teksten en medische handboeken. Bekende voorbeelden zijn de boeken van het oude Egypte, waaronder de Dodenboeken, en documenten van Griekse en Romeinse filosofen. Deze teksten geven ons diepgaande inzichten in de cultuur en het dagelijkse leven van die tijd.
Papyrus verschilt van modern papier op verschillende manieren. Ten eerste is papyrus gemaakt van plantenstelen, terwijl modern papier voornamelijk van houtpulp wordt gemaakt. Daarnaast biedt papyrus een unieke textuur en uitstraling die met moderne productiemethoden moeilijk te repliceren is. Papyrus heeft ook de tendens om minder goed te presteren in vochtige omstandigheden dan modern papier.
Om papyrus strips optimaal te bewaren, is het belangrijk om ze op een droge en koele plaats te houden, away van direct zonlicht. Je kunt ze het beste tussen zuurvrij papier of in een map bewaren, zodat ze niet beschadigd raken. Het vermijden van vocht is cruciaal, omdat dit kan leiden tot schimmelvorming en veroudering. Reguliere controle kan helpen om ervoor te zorgen dat ze in goede staat blijven.