Rudolf Hess was een belangrijke figuur binnen de Nazi-partij en diende als plaatsvervanger van Adolf Hitler. Hij was betrokken bij de opbouw van de partij en speelde een cruciale rol in het vormgeven van de ideologie van het nazisme. Zijn inzet voor Hitler was zo groot dat hij in 1933 een van de eerste benoemingen in het nieuwe Duitse kabinet als Deputy Führer ontving.
Hess had een significante invloed op de Duitse buitenlandse politiek, vooral in de vroege jaren van de nazi-hegemonie. Hij geloofde sterk in de noodzaak van een verbond met Engeland en was verantwoordelijk voor geheime diplomatieke inspanningen. Zijn vlucht naar Schotland in 1941 was een poging om vredesonderhandelingen te bewerkstelligen, iets dat door de nazi-top als verraad werd gezien.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Hess berecht tijdens de Neurenberg-processen, waar hij werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij werd vastgehouden in Spandau-gevangenis in Berlijn tot zijn dood in 1987. Tijdens zijn gevangenschap schreef hij veel en werkte hij aan autobiografische teksten, maar zijn leven in de gevangenis was vooral een isolerend en somber bestaan.
De vlucht van Rudolf Hess naar Groot-Brittannië had wereldwijde gevolgen. Het werd gezien als een schokkende daad en een bewijs van de interne conflicten binnen het nazi-regime. Hess' poging om een afzonderlijke vrede met Engeland te sluiten, volgde op het uitbreken van de oorlog en leidde tot een verslechtering van de relaties tussen Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.
In de geschiedenis wordt Rudolf Hess vaak gezien als een complexe en controversiële figuur. Zijn rol als hitlervolgeling en zijn onorthodoxe vlucht naar Schotland hebben geleid tot veel speculaties en debat. Voor sommigen belichaamt hij de dwaasheid van het nazisme, terwijl anderen zijn invloed onder de loep nemen in de context van de tijd waarin hij leefde.