Een piron valt op door zijn kenmerkende, taps toelopende vorm en kan vaak versierd zijn met bolvormige figuren. Ze worden meestal geplaatst op hoge punten van een gebouw, zoals daken of torens, en zijn gemaakt voor zowel esthetische als functionele doeleinden.
Traditioneel worden pirons gemaakt van materialen zoals lood, koper of andere metalen. Het proces omvat vaak het smelten van het materiaal en het gieten in een specifieke vorm, waarna ze verder kunnen worden afgewerkt met details en ornamenten.
Je vindt pirons vaak op kerken, kastelen en oude herenhuizen. Deze architectonische elementen zijn niet alleen decoratief, maar ook indicatief voor de stijl en het tijdperk waarin het gebouw is gebouwd.
De meest voorkomende materialen voor pirons zijn metaal, vooral inerecties van koper en tin, maar ook natuursteen en hout komen voor. Deze materialen zorgen ervoor dat de pirons zowel duurzaam als aantrekkelijk blijven door de jaren heen.
Pirons hebben een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de bouwkunst. Ze symboliseren vaak de status en het ambacht van een bouwwerk. Daarnaast stonden ze soms ook in verbinding met culturele of religieuze betekenissen, waarbij ze dienden als zowel versiering als bescherming.