Een dieselmotor uit 1900 had een paar opvallende kenmerken. Hij werkte op het principe van compressie-ontsteking, wat betekende dat de brandstof ontstak door de hoge druk en temperatuur in de cilinders. Deze motoren waren vaak robuust en ontworpen voor duurzaamheid, wat hen goed geschikt maakte voor zware toepassingen. Ze hadden meestal een enkele cilinder en waren relatief eenvoudig van constructie, wat onderhoud vergemakkelijkte.
De dieselmotoren uit 1900 hadden veel beperkingen vergeleken met moderne versies. Ze waren minder efficiënt en produceerden meer uitstoot. Moderne motoren zijn uitgerust met geavanceerde technologieën zoals turbocharging en elektronische injectie, wat hun prestaties en brandstofefficiëntie sterk verbeterd heeft. Daarnaast is de afstemming van moderne motoren veel preciezer, wat zorgt voor een schonere verbranding dan in de vroege modellen.
In de vroege 20e eeuw werden dieselmotoren voornamelijk gebruikt in de industriële sector, zoals bij het aandrijven van machines en generatoren. Daarnaast werden ze ook toegepast in schepen en spoorwegen, omdat hun kracht en koppel uitstekend waren voor deze zware toepassingen. De betrouwbaarheid van dieselmotoren maakte ze populair voor lange ritten en transportdoeleinden.
Een van de grootste uitdagingen voor dieselmotoren uit 1900 was de noodzakelijke technologie om brandstof van hoge kwaliteit aan te leveren. De productieprocessen waren nog niet optimaal, waardoor de kwaliteit van de diesel varieerde. Daarnaast was het ontwerp van de motoren nog niet geoptimaliseerd, wat leidde tot hogere onderhoudskosten en lagere efficiëntie.
Historisch gezien boden dieselmotoren in vergelijking met benzinemotoren uit die tijd een aantal voordelen. Ze waren doorgaans efficiënter en konden meer koppel leveren bij lagere toerentallen, wat ze geschikt maakte voor zware belastingen. Bovendien hadden dieselmotoren de neiging om langer mee te gaan, waardoor ze op lange termijn een goede keuze waren voor zware toepassingen en industriële omgevingen.