Een ets is doorgaans herkenbaar aan de fijne lijnen en details die met grote precisie zijn aangebracht. Er wordt gebruik gemaakt van een metalen plaat, vaak koper of zink, die met zuur behandeld is om de lijnen te creëren. Het resultaat is een afbeelding die rijk is aan textuur en diepgang, wat de ets zijn unieke uitstraling geeft.
Het maken van een ets kan variëren in de tijdsduur, afhankelijk van de complexiteit en de gebruikte technieken. Voor een eenvoudige ets kan je enkele uren tot een dag bezig zijn, maar bij meer gedetailleerd werk of meerdere drukproeven kan het wel enkele weken duren. Het proces vereist geduld en aandacht voor detail, wat het een kunstvorm maakt die veel toewijding vraagt.
Etsen zijn uniek omdat ze een specifieke techniek vereisen die verschillende afdrukken van dezelfde afbeelding mogelijk maakt. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld schilderijen, die uniek zijn in hun origineel. Daarnaast bieden ets een combinatie van tekenkunst en drukkunst, wat leidt tot een specifieke esthetiek die vaak moeilijk te reproduceren is met andere methoden.
Bij het drukken van een ets wordt eerst in de voorbereide etsplaat een afbeelding gegraveerd. Vervolgens wordt de plaat bedekt met inkt en wordt het overtollige inkt weggeveegd, zodat alleen de inktaangiften in de gegraveerde lijnen achterblijven. Hierna wordt de plaat onder grote druk door de persen gehaald, waardoor de afbeelding op papier wordt gedrukt. Dit biedt vaak verrassende resultaten, afhankelijk van de inkt en papierkeuze.
Er zijn verschillende technieken die gebruikt kunnen worden bij het maken van een ets. Enkele populaire zijn: droge naald, waarbij een ruwere lijn ontstaat, en aquatint, die zorgt voor mooie, zachte schaduwen en tinten. Andere technieken zijn suiker-ets en lift-ets, elk met hun eigen specifieke eigenschappen en effect op het eindresultaat.