In Lolita komen verschillende thema's naar voren, zoals obsessie, de complexiteit van liefde en het morele verval. De relatie tussen Humbert en Dolores roept vragen op over ethiek en verlangens, en hoe ver iemand kan gaan in de naam van liefde. Dit boek daagt lezers uit om na te denken over de grens tussen liefde en obsessie.
Nabokov heeft een complexe vertelstructuur voor Lolita gekozen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Humbert Humbert in de eerste persoon, wat een intieme maar ook verontrustende blik biedt op zijn gedachten en gevoelens. Deze structuur maakt het mogelijk om diepte en nuance in zijn karakter te brengen, maar tegelijkertijd schept het ook een gevoel van onbehagen bij de lezer.
De karakterontwikkeling van Humbert Humbert is fascinerend omdat hij tegelijkertijd afschuwelijk en charismatisch is. Zijn zelfreflexie en proberen zijn acties te rationaliseren maken hem een intrigerende maar ook verwerpelijke protagonist. Deze dualiteit zorgt ervoor dat de lezer zich afvraagt in hoeverre ze medelijden met hem moeten of kunnen hebben.
Nabokov gebruikt verschillende literaire technieken in Lolita, zoals humor, woordspelingen en metaforen. Zijn gebruik van rijke en poëtische taal maakt zelfs de meest ongemakkelijke scènes aantrekkelijk om te lezen. Dit vakmanschap in het schrijven creëert een unieke leeservaring die zowel mooi als ongemakkelijk is.
De impact van Lolita op de hedendaagse literatuur is enorm. Het boek heeft talloze auteurs geïnspireerd en de discussie over taboes in de literatuur aangewakkerd. Het blijft een referentiepunt voor discussies over thema's zoals seksualiteit, macht en de grenzen van de narratieve vorm.