Het woord 'kapoentje' is een schattige benaming die in Vlaanderen vaak wordt gebruikt om een ondeugend of speels kind aan te duiden. Het heeft wortels in het woord 'kapoen', dat oorspronkelijk negatieve connotaties had, maar nu voornamelijk als een liefkozende term wordt gebruikt voor kinderen die een beetje tegendraads zijn.
In de kindertaal wordt 'kapoentje' vaak gebruikt omdat het een lieve en herkenbare term is die ouders gebruiken om hun kinderen te beschrijven. Het roept beelden op van speelse en ondeugende kinderen, wat het aantrekkelijk maakt als een soort van bijnamen voor kleintjes die af en toe de regels overtreden.
De oorsprong van het woord 'kapoentje' gaat terug naar het woord 'kapoen', dat vroeger vaak verband hield met iemand die een beetje een schurk of deugniet was. Door de jaren heen is de betekenis verzacht en wordt het nu vooral voor kinderen gebruikt, wat aantoont hoe taal zich kan ontwikkelen en veranderen in de loop van de tijd.
In populaire Vlaamse verhalen en liedjes wordt 'kapoentje' vaak gebruikt om een vrolijke, ondeugende jongen of meisje te beschrijven. Bijvoorbeeld in kinderliedjes waarin kinderen hun avonturen beleven, komt de term vaak voor om een vrolijke en speelse sfeer te creëren die herkenbaar is voor jonge luisteraars.
Een 'kapoentje' in de volksmond wordt vaak gezien als iemand die niet al te serieus is en graag plezier maakt. Kenmerken zoals speelsheid, energie en een zekere vorm van ondeugendheid worden vaak geassocieerd met het begrip. Mensen die als 'kapoentje' worden aangeduid, krijgen vaak het label dat ze charmant en vermakelijk zijn, ondanks hun eindeloze streken.