De levensstijl van mensen in de prehistorie was voornamelijk nomadisch, wat betekent dat ze voortdurend van plaats naar plaats trokken op zoek naar voedsel en onderdak. Hun dieet bestond uit jagen, vissen en het verzamelen van eetbare planten. Ze leefden in kleine groepen en ontwikkelden eenvoudige sociale structuren. Ook maakten ze gebruik van natuurlijke materialen zoals hout, steen en bot voor hun dagelijkse behoeften.
De kunst uit de prehistorie werd vaak gemaakt met de bedoeling om de natuur te begrijpen en om rituelen uit te voeren. Schilderingen, zoals die in de grotten van Lascaux, zijn enkele van de bekendste voorbeelden. Ze tonen het leven van die tijd, met uitgebreid afgebeelde dieren en jachtscènes. De kunst diende niet alleen een esthetisch doel, maar ook een spiritueel en communicatief doel binnen de gemeenschap.
Vuur had een cruciale rol in de prehistorie. Het bood niet alleen licht en warmte, maar stelde mensen ook in staat om voedsel te koken, wat hun dieet verrijkte. Vuur hielp bij het beschermen tegen roofdieren en speelde een belangrijke rol in sociale interacties rond een kampvuur. Zonder het leren beheersen van vuur zouden mensen waarschijnlijk niet zoveel vooruitgang hebben geboekt in hun levensstijl.
Mensen in de prehistorie hadden een nauw contact met hun omgeving. Ze leerden verschillende planten en dieren te herkennen, wat cruciaal was voor hun overleving. Ze ontwikkelden technieken om hun levensstijl aan te passen aan seizoensgebonden veranderingen, zoals migratie van dieren. Dit inzicht in hun natuurlijke omgeving maakte het mogelijk om voedselvoorraden optimaal te benutten en te overleven in uitdagende omstandigheden.
In de prehistorie gebruikte men een breed scala aan gereedschappen, die vooral uit steen, hout en bot bestonden. Bijvoorbeeld vuistbijlen, speerpunten en harpoenen waren essentieel voor jagen en verzamelen. Deze gereedschappen maakten het leven gemakkelijker en effectiever, waardoor de mensen beter konden inspelen op hun omgeving en hun overlevingskansen vergrootten.