Locatelli laat zich vaak inspireren door de sociale en culturele vraagstukken van zijn tijd. Hij verkent thema's van identiteitsvorming en de impact van moderne technologie op onze levens. Daarnaast speelt de invloed van zijn persoonlijke ervaringen in de stad een belangrijke rol, wat je kunt terugvinden in de karakters en hun ontwikkeling.
Oorspronkelijk begon Locatelli met een meer traditionele benadering van schrijven, maar naarmate de jaren verstreken, begon hij te experimenteren met verschillende narratieve structuren en stijlen. Zijn latere werken zijn vaak niet-lineair en bevatten onconventionele perspectieven, wat laat zien hoe hij zijn vak blijft heruitvinden en verfrissen.
Locatelli behandelt veelal thema's zoals liefde, verlies, en de zoektocht naar persoonlijke waarheid. Ook maatschappelijke thema's zoals immigratie en sociale rechtvaardigheid komen vaak terug in zijn boeken, wat een reflectie is van de hedendaagse maatschappij en de uitdagingen die daarbij komen kijken.
Locatelli maakt vaak gebruik van vrije associatie en spontane schrijftechnieken. Hij gelooft in het vastleggen van ideeën in het moment, zonder te veel te redigeren. Dit geeft zijn werk een authentieke en onbewerkte kwaliteit, die de lezers aanspreekt.
Een van de meest opvallende kenmerken van Locatelli's schrijfstijl is zijn gebruik van metaforen en poëtische taal. Hij weet complexe emoties en ideeën op een toegankelijke manier over te brengen. Daarnaast is zijn dialoog vaak levendig en realistisch, wat een gevoel van nabijheid met de personages creëert.