De gevolgen van Leopold II's kolonisatie van Congo zijn verstrekkend en dramatisch. Duizenden Congolezen leden onder de uitbuiting die plaatsvond omwille van de rijke hulpbronnen van het land. De brutale behandeling leidde niet alleen tot massale sterfte, maar ook tot een langdurige impact op de sociale structuren en de economie van Congo. Vele dorpelingen werden gedwongen om te werken onder verschrikkelijke omstandigheden, wat resulteerde in een grote achteruitgang van de lokale gemeenschappen.
Tegenwoordig wordt Leopold II vaak gezien als een controversieel figuur in België. Hij wordt zowel als een nationalistisch symbool beschouwd vanwege zijn bijdrage aan de Belgische onafhankelijkheid, als een symbool van kolonialisme en uitbuiting. Veel mensen zijn zich bewust van de duistere kanten van zijn regeerperiode en pleiten voor een herziening van zijn nalatenschap in de openbare ruimte, waaronder het heroverwegen van standbeelden en straatnamen die aan hem zijn gewijd.
Leopold II speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van infrastructuur in Congo, zoals spoorwegen, wegen en havens. Hij maakte gebruik van de rijkdommen van het land om deze projecten te financieren, waarbij hij vaak dwangarbeid inzet om arbeiders te verkrijgen. Alhoewel deze infrastructuur voor een deel de middelen ontwikkelde, gebeurde dit ten koste van de mensenlevens en de lokale bevolking die geen voordeel genoten van deze ontwikkelingen.
De relatie tussen Leopold II en de Belgische politiek was complex en vaak problematisch. Hij had aanzienlijke invloed op het beleid rondom de koloniale expeditie, wat leidde tot spanningen met verschillende politieke partijen. Zijn ambities leidden vaak tot conflicten binnen de Belgische regering en beïnvloedden de richting van de Belgische koloniale politiek, die na zijn dood steeds meer bekritiseerd werd.
Leopold II's regeerperiode had een significant effect op de Belgische samenleving. Terwijl hij de economie van het land stimuleerde en België als koloniale tegenstander op de wereldkaart plaatste, was er ook een groeiend bewustzijn over de morele implicaties van kolonisatie. Onderwijs, kunst en de publieke opinie werden langzaam gevormd door de kennis van de humanitaire gevolgen van zijn beleid, wat leidde tot veranderende opvattingen over kolonialisme in de decennia die volgden.