De kernprincipes van het katharisme draaien om dualisme, waarbij goed en kwaad als twee aparte en tegenovergestelde krachten worden gezien. Katharen geloofden in een puur goddelijke geest en verwierpen de materiële wereld als slecht. Ze streefden naar een leven van eenvoud en ethiek, met een focus op de innerlijke spirituele reis.
Katharen leefden een leven dat sterk gericht was op spiritualiteit. Ze hadden bepaalde rituelen en ceremonies die hen hielpen om de materiële wereld te overstijgen. Onderwijs en gemeenschap waren belangrijk, en ze boden elkaar steun. Veel Katharen waren ook tegen de excessen van de katholieke kerk en zochten naar een authentiekere manier van leven.
De Kathaarse kerk functioneerde als een tegenhanger van de katholieke kerk en bood gemeenschappen een alternatieve spirituele route. Ze organiseerden bijeenkomsten, leerdiensten en hielpen mensen in nood. Hun aanwezigheid zorgde voor een diversiteit aan geloofsovertuigingen in de regio en bood mensen een andere kijk op het leven.
Belangrijke historische gebeurtenissen rond de Katharen omvatten de kruistochten tegen hen, vooral de Albigenzische Kruistocht in de 13e eeuw, die leidde tot wijdverbreide vervolging. Dit resulteerde in een enorme afname van de kathaarse gemeenschap, maar ook in een grotere kennis en verspreiding van hun ideeën, waarbij veel traditionele opvattingen in vraag werden gesteld.
Het katharisme heeft een blijvende invloed gehad op de moderne spiritualiteit. Terwijl mensen steeds meer op zoek zijn naar persoonlijke spirituele ervaringen, worden de ideeën van de Katharen over zelfverloochening en de zoektocht naar innerlijke puurheid steeds meer erkend. Hun nadruk op ethiek en persoonlijke verantwoordelijkheid weerklinkt ook in hedendaagse spirituele bewegingen.