Eddy Planckaert besloot zijn autobiografie te schrijven omdat hij zijn unieke levensreis wilde delen. Hij heeft veel meegemaakt in zijn carrière als wielrenner en daarnaast gebaseerde levenslessen die hij wil doorgeven. Het schrijven was voor hem ook een manier om terug te kijken op zijn ervaringen en om zijn dankbaarheid te tonen voor alle steun die hij heeft gekregen van familie, vrienden en fans.
In zijn boeken beschrijft Eddy dat zijn leven voor de wielersport vol dromen en ambities zat, maar ook met uitdagingen. Na zijn carrière als wielrenner heeft hij ontdekt dat het leven zonder de intensiteit van competitie zijn eigen charme heeft. Hij legt uit hoe hij zijn vrijetijdsbesteding heeft ingevuld en wat de impact van de sport op zijn persoonlijke leven is geweest, zoals de band met zijn gezin.
Eddy wil met zijn boeken vooral inspireren. Hij hoopt dat zijn lezers inzicht krijgen in de lessen die hij heeft geleerd over doorzettingsvermogen, vallen en opstaan, en het belang van een sterke supportnetwerk. Voor hem is het delen van deze boodschap een manier om anderen te motiveren hun dromen te blijven najagen, ongeacht de obstakels die ze tegenkomen.
Eddy deelt in zijn publicaties verschillende persoonlijke anekdotes, zoals zijn eerste grote overwinning en de momenten van twijfel die hij heeft gekend. Hij herinnert zich ook de steun van zijn ouders en hoe zij zijn liefde voor de sport hebben gevoed. Deze verhalen geven een inkijkje in de mens achter de sporter en maken zijn autobiografie herkenbaar voor velen.
Eddy is zich bewust van de publieke belangstelling, maar probeert daar een gezonde balans in te vinden. Hij waardeert de liefde van zijn fans en is dankbaar voor hun interesse, maar hij probeert ook tijd voor zichzelf en zijn gezin te bewaren. Hij vertelt dat het belangrijk is om af en toe terug te trekken en te genieten van de kleine dingen in het leven, weg van de schijnwerpers.