Dorothy Sayers verweefde vaak thema's van sociale kritiek, religie en menselijke psychologie in haar werk. Ze had een scherp oog voor de maatschappijke structuren van haar tijd en gebruikte haar verhalen om vragen te stellen over morele en ethische dilemma's. Haar personages blijken vaak complex, met de nadruk op hun innerlijke conflicten en ontwikkeling.
Sayers stond erom bekend dat ze andere schrijvers inspireerde, vooral vrouwelijke auteurs, om verder te schrijven in het detectivegenre. Haar unieke aanpak van misdaadverhalen en haar nadruk op intellect en analyse, in tegenstelling tot puur sensatiezucht, werden een standaard waar velen naar opkeken. Ze befde een belangrijke rol in de Literaire Kring van haar tijd, waarin ze ideeën ving van anderen.
De stijl van Sayers wordt gekenmerkt door een combinatie van scherpe humor, ingenieuze plots en een genuanceerde benadering van menselijke relaties. Ze had een voorliefde voor het gebruik van dialogen om karakterontwikkeling te bevorderen en de spanning in haar verhalen te verhogen. Haar schrijfwijze is vaak academisch, maar toegankelijk voor een breed publiek.
Dorothy Sayers blijft een pionier in het creëren van sterke vrouwelijke personages. Voor haar tijd was het een uitdaging om complexiteit en diepgang in vrouwen te integreren binnen het genre. Een mooi voorbeeld is Harriet Vane, die naast haar rol als detective- en romantisch personage ook een carrière van haar eigen had. Dit gaf vrouwen in haar verhalen een volwaardige stem.
Lord Peter Wimsey, het iconische hoofdpersonage in de boeken van Sayers, staat bekend om zijn intellectuele scherpheid, zijn aristocratische achtergrond en zijn humanitaire waarden. Hij is vaak een bemonster voor het recherchewerk, maar zijn kwetsbare kant, die voortkomt uit zijn trauma's uit de Eerste Wereldoorlog, maakt hem bijzonder herkenbaar. Zijn charmante persoonlijkheid en soms zelfs zijn sarcasme maken hem tot een tijdloos figuur.