De Zonnekoning, Lodewijk XIV, stond bekend om zijn sterk gecentraliseerde macht. Hij minimaliseerde de invloed van de aristocratie door ze aan zijn hof in Versailles te verzamelen en hen minder mogelijkheden te geven om in hun eigen gebieden invloed uit te oefenen. Zijn beleid was gericht op absolutisme, wat betekende dat hij zijn persoonlijke autoriteit en de belangen van de staat boven alles plaatste. Hij realiseerde zich dat de belastinginkomsten essentieel waren voor een sterk koninkrijk, en hij creëerde een bureaucratie om deze efficiënt te beheren.
Onder het bewind van de Zonnekoning bloeide de kunst en cultuur in Frankrijk. Hij stond kunstenaars, schrijvers en architecten zoals Molière, Racine en Le Vau toe om te floreren. De zon als symbool werd een thema in veel kunstwerken, wat de invloed van zijn beleid illustreert. Het was niet alleen belangrijk voor de Franse identiteit, maar het vestigde ook Frankrijk als een cultureel centrum in Europa, met Versailles als de toonbeeld van barokke architectuur.
Tijdens zijn regeerperiode speelde de Zonnekoning een centrale rol in de Europese politiek. Hij voerde verschillende oorlogsvoering, zoals de Hollandse Oorlog en de War of the Spanish Succession, die de machtsdynamiek in Europa beïnvloedden. Zijn streven naar hegemonie leidde tot spanningen met andere Europese landen, waardoor hij vaak politiek tegen zijn buren moest bedingen. De alliantiepolitiek en het verdrag van Nijmegen waren voorbeelden van politieke strategisch handelen.
De bouw van het paleis van Versailles is een van de meest opmerkelijke prestaties van de Zonnekoning. Het begon als een jachtpaviljoen en transformeerde in een weelderig paleis met prachtige tuinen, fonteinen en kunstwerken. Elk detail was ontworpen om de macht en grandeur van de koning uit te drukken. De Hall of Mirrors is wellicht het meest iconisch, waar de verlichting van de spiegels de pracht van de Zonnekoning benadrukt. Dit paleis versterkte ook zijn autoriteit door aristocraten aan te trekken voor het hof.
Vandaag de dag wordt de erfenis van de Zonnekoning meestal gezien als een mix van bewondering en kritiek. Aan de ene kant wordt hij geprezen voor zijn bijdragen aan de kunst en architectuur en de sterke centralisatie van de staat. Aan de andere kant zijn er kritische stemmen die wijzen op de extremen van zijn absolutisme en de gevolgen voor de Franse economie en samenleving, wat uiteindelijk leidde tot onvrede en de Franse Revolutie.