De opiumpijp heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de 18e en 19e eeuw, vooral in Azië. Het gebruik ervan nam toe met de opiumhandel die miljoenen mensen beïnvloedde. Deze pijpen werden vaak met veel vakmanschap gemaakt en zijn sindsdien verzamelobjecten geworden, met veel culturele betekenis.
Antieke opiumpijpen zijn vaak handgevormd en versierd met authentieke gravures en kleurrijke accenten, terwijl moderne pijpen meestal commerciële ontwerpen zijn die minder aandacht voor detail vertonen. Antieke pijpen zijn vaak gemaakt van waardevolle materialen zoals jade of messing, wat ze uniek maakt.
Opiumpijpen worden tegenwoordig als kunst beschouwd vanwege hun complexe ontwerpen en de culturele betekenis die ze met zich meebrengen. Ze weerspiegelen de geschiedenis van hun tijd en plaats van oorsprong, en verzamelaars wereldwijd waarderen hen om hun esthetische waarde.
De gebruikelijke wijze om een opiumpijp te gebruiken is door opium in de kop van de pijp te plaatsen. Vervolgens wordt de opium verwarmd met een vlam, terwijl de gebruiker de dampen inademt. Het is een ritueel dat vroeger met zorg werd uitgevoerd, vaak in gemeenschappelijke ruimtes.
Opiumpijpen kunnen gemaakt zijn van verschillende materialen, waaronder hout, glas, ivoor of zelfs metaal. De keuze van het materiaal heeft invloed op het ontwerp en de kwaliteit. Houten pijpen zijn populair vanwege hun natuurlijke uitstraling, terwijl glazen pijpen vaak een elegante schijn hebben.