De Egyptische beeldhouwkunst kent verschillende stijlen en periodes, zoals de Vroeg-Dynastieke periode, het Oude Rijk, het Midden-Rijk en het Nieuwe Rijk. Elk van deze periodes heeft zijn eigen unieke kenmerken. In het Oude Rijk zie je bijvoorbeeld een neiging naar monumentale en statische figuren, terwijl het Nieuwe Rijk meer dynamische en natuurlijke vormen laat zien, vaak met meer aandacht voor details. Dit geeft ook inzicht in de evoluerende opvattingen over macht en religie.
De symboliek in Egyptische beelden wordt vaak geïnterpreteerd als een manier om de goddelijke orde en de sociale hiërarchie uit te drukken. Beelden van farao's bijvoorbeeld, werden niet alleen gemaakt om hun macht te benadrukken, maar ook om hun goddelijke status te benadrukken. Dierlijke elementen in de beelden symboliseren vaak kracht, wijsheid of bescherming, afhankelijk van de godheid of het figuur dat wordt afgebeeld.
In de Egyptische beeldhouwkunst werden materialen zoals steen, brons en hout veel gebruikt. Graniet en kalksteen waren populaire keuzes vanwege hun duurzaamheid en esthetische aantrekkingskracht. Het gebruik van deze materialen stelde kunstenaars in staat om langdurige sculpturen te maken die de tand des tijds konden doorstaan, wat belangrijk was in een cultuur die waarde hechtte aan het leven na de dood en de eeuwigheid.
Beelden speelden een cruciale rol in de oude Egyptische samenleving, niet alleen als kunstwerken, maar ook als religieuze objecten. Ze werden geplaatst in tempels en graven als een middel om te communiceren met de goden. Men geloofde dat beelden de ziel van de overleden persoon konden huisvesten, en dat ze hun bescherming konden bieden in het hiernamaals. Hierdoor waren beelden van essentieel belang voor riten en ceremonies.
De technieken die werden gebruikt bij het maken van Egyptische sculpturen varieerden, maar ze omvatten vaak het gebruik van hamer, beitel en slijpkorrels om steen te bewerken. Detailwerk, zoals het uitkerven van hiërogliefen of de fijne afwerking van gezichten, vereiste grote precisie en vaardigheid. Daarnaast maakten veel kunstenaars gebruik van een geometrisch systeem om hun verhoudingen en houdingen te waarborgen, wat leidde tot de iconische en tijdloze uitstraling van Egyptische beelden.