Zeehonden hebben een gestroomlijnd lichaam, een dikke laag vet om zich warm te houden en een vacht die meestal bruin, grijs of beige is. Ze hebben ook een ronde kop met grote ogen en geen externe oren, wat hen helpt om in het water te bewegen. De meeste zeehonden zijn ongeveer van een meter tot drie meter lang, afhankelijk van de soort. Als je ze in het wild ziet, herken je ze vaak aan hun speelse gedrag en het feit dat ze graag op rotsen of stranden liggen om te rusten.
Zeehonden communiceren via een combinatie van geluiden, lichaamshoudingen en gezichtsuitdrukkingen. Ze maken verschillende geluiden, zoals klikken, blaffen en grommen, vooral tijdens het paarseizoen of wanneer ze zich bedreigd voelen. Dit helpt hen om met soortgenoten te communiceren, vooral in groepen. Daarnaast gebruiken ze hun lichaam om signalen te geven, bijvoorbeeld door hun kop of flippers omhoog te houden om aandacht te krijgen van andere zeehonden.
Zeehonden zijn carnivoren en hun dieet bestaat voornamelijk uit vis, zeekomkommers en schaaldieren. Ze jagen door onder water te duiken en hun prooi te volgen. Sommige soorten kunnen tot 100 meter diep duiken en onder water tot wel een uur blijven. Het jagen gebeurt vaak in groepsverband, waardoor ze effectiever kunnen zijn bij het vangen van grotere prooien door elkaar af te leiden.
De belangrijkste bedreigingen voor zeehonden zijn vervuiling van het milieu, klimaatverandering en verstoring van hun leefgebieden door menselijke activiteiten. Zwerfvuil, zoals plastic, kan gevaarlijk zijn voor zeehonden die het per ongeluk inslikken. Daarnaast kunnen veranderingen in de zeetemperatuur hun voedselbronnen beïnvloeden, en drukte op stranden kan hun rust verstoren. Milieu-initiatieven zijn cruciaal om hun populaties te beschermen.
Zeehonden spelen een belangrijke rol in het mariene ecosysteem. Ze helpen bij het in stand houden van de balans in het voedselweb door hun rol als roofdieren. Door het eten van vissen reguleren ze de populaties van deze soorten, wat op zijn beurt invloed heeft op het groei- en voortplantingspatroon van zowel vis als andere mariene organismen. Bovendien zijn ze indicatoren voor de gezondheid van mariene ecosystemen en kunnen ze helpen bij het signaleren van veranderingen in het milieu.