Vliegtuigen speelden een cruciale rol in de Tweede Wereldoorlog. Ze waren niet alleen belangrijk voor luchtverkenning, maar ook voor het uitvoeren van bombardementen en het bieden van luchtsteun aan grondtroepen. De controle over de lucht was essentieel om de inname van vijandelijk gebied mogelijk te maken, waardoor de luchtoorlog een van de bepalende factoren in de oorlog was.
De geallieerden gebruikten vooral jagers zoals de Supermarine Spitfire en de North American P-51 Mustang. Daarnaast waren er ook veel bommenwerpers zoals de B-17 Flying Fortress en de Lancaster. Elk type vliegtuig had zijn eigen specialisaties en speelde verschillende rollen in luchtoperaties, van strijdvliegtuig tot strategisch bombarderen van vijandelijke stellingen.
De Messerschmitt Bf 109 was een van de meest succesvolle jachtvliegtuigen. Het had een maximumsnelheid van ongeveer 600 km/u en was uitgerust met een 20 mm kanon plus meerdere 7,92 mm mitrailleurs. De aerodynamica van het toestel was geavanceerd voor zijn tijd, wat bijdroeg aan zijn dodelijke effectiviteit in de luchtgevechten.
Vliegtuigontwerpen waren van cruciaal belang voor de uitkomst van de oorlog. Dankzij technische innovaties zoals verbeterde motoren, wapensystemen en aerodynamische vormgeving konden vliegtuigen sneller, wendbaarder en effectiever worden ingezet. Het verschil in luchtmachtcapaciteit tussen de geallieerden en de asmogendheden bepaalde vaak het verloop van belangrijke gevechten.
Belangrijke locaties voor luchtgevechten in België waren onder andere de luchtbases in Sint-Truiden en Brustem. Deze plaatsen dienden als uitvalsbasis voor verschillende luchtoperaties. Ook de luchtaanvallen op steden zoals Antwerpen waren bepalend en getuigden van de intense luchtactiviteit die tijdens de oorlog plaatsvond.