De Luftwaffe had tijdens de Tweede Wereldoorlog verschillende belangrijke functies, waaronder luchtverdediging, aanvalssupport voor grondtroepen, en strategische bombardementen. Ze waren betrokken bij operaties op meerdere fronten en hielpen bij het ondersteunen van de grondtroepen met luchtsteun. Dit maakte hen cruciaal voor de strategie van Duitsland tijdens de oorlog.
De Luftwaffe speelde een essentiële rol in de Blitzkrieg tactiek door ervoor te zorgen dat luchtaanvallen een belangrijk onderdeel waren van de initiële fases van militaire campagnes. Hun snelle luchtaanvallen, vaak gecoördineerd met grondtroepen, zorgden voor chaos bij de vijand, waardoor ze snel terrein konden winnen en vijandelijke posities konden veroveren.
Tijdens de Battle of Britain probeerde de Luftwaffe de Britse Royal Air Force (RAF) te vernietigen om zo de luchtmacht voor te bereiden op een mogelijke invasie. Echter, de Luftwaffe ondervond zware verliezen door de vastberadenheid van de RAF en de effectiviteit van hun verdediging, wat uiteindelijk leidde tot een mislukking van de Duitse luchtoverheersing.
Enkele kenmerkende vliegtuigen van de Luftwaffe waren de Messerschmitt Bf 109, die de belangrijkste jager was, en de Junkers Ju 87, beter bekend als de Stuka, die beroemd was om zijn duikbombardementen. Elk van deze vliegtuigen droeg bij aan verschillende aspecten van de oorlogvoering vanuit de lucht.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de Luftwaffe opgeheven, maar in de jaren 50 herstelde Duitsland zijn luchtmacht als onderdeel van de NAVO. Deze nieuwe luchtmacht, ook wel de moderne Luftwaffe genoemd, heeft sindsdien een belangrijke rol gespeeld in Europese veiligheid en internationale missies.