Pater Damiaan maakte een enorme impact op de leprozen op Molokai door hen niet alleen lichamelijk te verzorgen, maar ook door hen emotionele en sociale steun te bieden. Hij organiseerde activiteiten die hen hielpen om hun menselijke waardigheid te behouden, zoals feesten en zondagse vieringen. Hij zorgde ervoor dat ze zich weer deel van de gemeenschap konden voelen, ondanks hun ziekte.
Damiaan wijdde zijn leven aan de zorg voor de melaatsen door het leven met hen te delen. Hij trok naar Molokai en besloot om bij hen te wonen, wat een radicale keuze was. Hij gaf ze niet alleen medische zorg, maar hij deelde ook dagelijks hun leven, wat hen hoop en liefde gaf. Zijn verantwoordelijkheid ging verder dan alleen genezing, omdat hij diep in hun leven doordrong en hen als gelijken behandelde.
Pater Damiaan werd geboren als Joseph De Veuster in 1840 in België. Hij werd priester en vertrok in 1864 naar Hawaï, waar hij in contact kwam met een leprakolonie. Zijn vastberadenheid om het leven van de melaatsen te verbeteren, leidde hem naar Molokai, waar hij 16 jaar verbleef. Hij stierf aan lepra in 1889, maar zijn nalatenschap leeft voort als een symbool van medemenselijkheid en compassie.
De gemeenschap reageerde aanvankelijk met gemengde gevoelens op het werk van Damiaan. Velen waren onder de indruk van zijn toewijding en onbaatzuchtigheid, terwijl anderen terughoudend waren vanwege vooroordelen over lepra. Naarmate tijd verstreek, groeide de erkenning van zijn heldhaftige daden en zijn rol als een belangrijke figuur in de strijd voor de rechten van de melaatsen.
Postzegels met afbeeldingen van Pater Damiaan fungeren als een eerbetoon aan zijn levenswerk en zijn invloed op de mensen op Molokai. Ze herinneren ons aan de waarden van medemenselijkheid en de noodzaak om zorg te dragen voor de meest kwetsbaren in onze samenleving. Bovendien helpen ze om de geschiedenis van Damiaan levendig te houden, waardoor zijn boodschap van liefde en opoffering blijft voortleven.