De belangrijkste doelstelling van Apollo 11 was om een mens op de maan te laten landen en deze veilig weer terug te brengen naar de aarde. Dit was een cruciaal onderdeel van de ruimtewedloop tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie. Het initiatief werd geboren uit de wens van President John F. Kennedy om de maanlanding voor het einde van het decennium te realiseren, zodat de mensheid een nieuw hoofdstuk in de ruimteverkenning kon openen.
Tijdens de Apollo 11-missie kwamen verschillende technologieën samen. De Saturn V-raket was een meesterwerk van engineering en zorgde voor de eerste lancering van een maanmissie met mensen aan boord. De Lunaire module, genaamd 'Eagle', was speciaal ontworpen om de astronauten veilig op de maan te laten landen en weer op te stijgen. Ook de command module, waar de astronauten tijdens de reis verbleven, maakte gebruik van geavanceerde computersystemen en navigatie-instrumenten die destijds revolutionair waren.
De communicatie met de astronauten op de maan werd geregeld via een netwerk van antennes op aarde, bekend als het Tracking and Data Relay Satellite System. Deze antennes maakten het mogelijk om uitzendingen in real-time te ontvangen. Dit betekende dat alle opdrachten van de NASA-gemissioneerd vanuit het Johnson Space Center in Houston, evenals live updates van de maanopdracht, gehanteerd konden worden. Hierdoor kon de wereld het spektakel van de maanlanding live volgen.
Tijdens Apollo 11 werden verschillende wetenschappelijke onderzoeken uitgevoerd, waaronder het verzamelen van maanstenen en bodemmonsters die door de astronauten werden meegenomen. Deze monsters zijn van onschatbare waarde voor ruimteonderzoek, omdat ze ons inzicht geven in de geschiedenis en samenstelling van de maan. Daarnaast voerden de astronauten experimenten uit om de effecten van het gebrek aan atmosfeer en gewichtloosheid op menselijke activiteit te bestuderen.
De Lunaire module, die ook wel de maanlander wordt genoemd, speelde een vitale rol in de Apollo 11-missie. Het is het deel van de ruimtesonde dat de astronauten van de command module naar het maanoppervlak en terug bracht. De module was zo ontworpen dat hij kon landen op oneffen terrein en bevatte alles wat nodig was voor het overleven van de astronauten terwijl ze op de maan waren. Het succes van de Lunaire module was dus cruciaal voor de uiteindelijke landing en het veilig terugbrengen van de astronauten.