Het hoofdthema van de Vlaschaard draait om de cyclus van leven en dood, vooral in relatie tot de vlasteelt. De roman verkent de emotionele en sociale impact van deze cyclus op de boeren en hun gemeenschap, en hoe zij daarmee omgaan in hun dagelijks leven.
De natuur speelt een cruciale rol in de Vlaschaard. De beschrijvingen van het landschap en de seizoenen zijn niet alleen decor, maar ze reflecteren ook de gemoedstoestand van de personages. De natuur wordt een uitdrukking van de levenscyclus en vormt de achtergrond waartegen de menselijke drama’s zich ontvouwen.
De personages in de Vlaschaard zijn gelaagd en complex. De hoofdpersoon, met zijn verlangens en frustraties, wordt ondersteund door een kleurrijke cast van bijfiguren, die elk hun eigen verhalen en worstelingen hebben. Dit zorgt voor een rijkgevuld beeld van de gemeenschap waarin de roman zich afspeelt.
Belangrijke motieven in de Vlaschaard zijn de verbinding tussen mens en natuur, de rol van traditie en verandering en het concept van gemeenschap. Door deze elementen heen laat de auteur zien hoe de levens van de personages met elkaar verweven zijn en hoe dat hun keuzes beïnvloedt.
De Vlaschaard heeft een aanzienlijke impact gehad op de Vlaamse literatuur door zijn indringende stijl en thematiek. Het boek heeft niet alleen de aandacht gevestigd op het plattelandsleven, maar heeft ook andere schrijvers geïnspireerd om de complexe relatie tussen mens en natuur in hun werk te onderzoeken.