Sint Antonius van Padua, geboren in 1195, was een franciscaan die beroemd werd om zijn prediking en wonderen. Hij wordt vaak de goedkoopste bij eenheid met de geestelijke gezondheid van de mensen. Hij stierf op 36-jarige leeftijd in 1231 en werd snel heiligverklaard. Zijn leven is een inspiratie voor velen, omdat hij de notie van eenvoud en medemenselijkheid promootte.
Sint Antonius wordt vaak aangeroepen voor verloren voorwerpen omdat hij een sterke verbinding symboliseert tussen materiële zaken en spirituele waarden. Mensen geloven dat zijn hulp hen kan begeleiden naar het terugvinden van spullen die zij in hun leven als belangrijk beschouwen. Dit heeft geleid tot het ontstaan van gebeden en rituelen gericht op het terugvinden van verlorenitems.
De belangrijkste symbolen van Sint Antonius zijn onder andere het kind Jezus, welke hij vaak op zijn arm houdt, en de boekrol, dat zijn wijsheid en kennis van de Schrift symboliseert. Daarnaast wordt hij vaak afgebeeld met een lelie, wat staat voor puurheid en onschuld. Deze symbolen zijn zichtbaar in zowel kunstwerken als in oorsprongsverhalen over hem.
Van het leven van Sint Antonius leren we vooral het belang van medemenselijkheid, eenvoud en het delen van ons geloof met anderen. Hij benadrukte de noodzaak om materialisme te weerstaan en de focus te leggen op spirituele rijkdom en verbinding met anderen in de samenleving. Zijn leven blijft een voorbeeld voor veel mensen die streven naar persoonlijke groei.
De feestdag van Sint Antonius wordt traditioneel gevierd op 13 juni met verschillende rituelen, zoals het houden van misdiensten en processies. Vaak worden er wonderen verteld en worden mensen aangemoedigd om zich meer te richten op solidariteit en gemeenschapszin. In diverse gemeenten zijn er speciale evenementen of markten waar mensen samenkomen om het leven en de nalatenschap van de heilige te vieren.