Rodins sculpturen zijn vooral bekend om hun expressieve vormen en aandacht voor de menselijke anatomie. Hij gebruikte vaak ruwe afwerkingen, wat een gevoel van beweging en leven toevoegt aan zijn beelden. Zijn gebruik van licht en schaduw is ook kenmerkend, waardoor de sculpturen dynamisch en dramatisch overkomen.
Rodin wordt vaak beschouwd als een pionier van de moderne beeldhouwkunst. Zijn benadering, waarbij hij zich meer richtte op de expressie van emotie en beweging dan op realisme alleen, heeft kunstenaars geïnspireerd om grenzen te verleggen. Zijn invloed is te zien in de werken van vele latere kunstenaars die zijn technieken en ideeën in hun eigen werk hebben toegepast.
Rodin produceerde het meeste werk tussen de jaren 1860 en 1917, het jaar van zijn overlijden. De jaren 90 van de 19e eeuw waren bijzonder vruchtbaar, waarin hij vele van zijn meest beroemde werken, zoals De Denker en De Kus, creëerde. Deze periode markeert ook een fase van grotere erkenning en succes voor hem als kunstenaar.
Rodin maakte gebruik van verschillende technieken, waaronder het direct modelleren van klei en het gebruik van gips voor zijn sculpturen. Hij experimenteerde ook met bronsgiettechnieken en werkte vaak met een team van casters. Zijn intuïtieve benadering van het materiaal hielp hem om complexe en levendige vormen te creëren die emoties vastlegden.
Tegenwoordig worden Rodins werken over het algemeen zeer gewaardeerd door kunstcritici en historici. Veel van zijn sculpturen worden beschouwd als meesterwerken van de beeldhouwkunst, en zijn innovatieve technieken en emotionele diepgang worden nog steeds bestudeerd en bewonderd. Hij blijft een fundamentele figuur in de kunstgeschiedenis, en zijn invloed is onmiskenbaar in de hedendaagse kunst.