De kernconcepten van Nietzsches filosofie omvatten de wil tot macht, het nihilisme, en de afwijzing van absolute waarheden. Hij geloofde dat de mens voortdurend in strijd is om zijn leven en waarden te creëren, en dat moraal subjectief en afhankelijk is van de context.
Nietzsche beïnvloedde de moderne filosofie door zijn kritische benadering van traditionele waarden en geloofssystemen. Zijn ideeën over nihilisme en de dood van God hebben geleid tot nieuwe denkrichtingen in existentialisme en postmodernisme, waarbij de nadruk ligt op persoonlijke verantwoordelijkheid en de creatie van betekenis.
De Übermensch, of 'bovenmens', is een belangrijk idee in Nietzsches denken en staat voor de ideale mens die zijn eigen waarden schept en zich niet laat leiden door de massa. Deze figuur overbrugt de kloof tussen het huidige menselijk potentieel en wat de mens zou kunnen worden door zijn drijfveren en creativiteit volledig te omarmen.
Nietzsche stelt dat goed en kwaad niet absolute concepten zijn, maar sociale constructies die door culturen en machtsstructuren zijn gevormd. Hij pleit ervoor om deze concepten opnieuw te evalueren en te begrijpen dat ze voortkomen uit menselijke ervaring en driften.
De idee van de eeuwige terugkeer is cruciaal in Nietzsches werk, omdat het de uitdaging biedt om ons leven zo te leven dat we het voor altijd opnieuw zouden willen ervaren. Het dwingt ons na te denken over de waarde van ons handelen en keuzes, en het roept op tot volledige acceptatie van ons bestaan.