De belangrijkste thema's in de boeken van Georges Simenon zijn vaak menselijk failliet, isolatie, en de duistere kant van de menselijke natuur. Hij verkent de complexiteit van de menselijke relaties en de moraliteit, wat leidt tot reflectie en herkenning bij de lezer.
De sfeer in Simenon's werken wordt vaak omschreven als melancholisch en somber, met een sterke nadruk op de innerlijke wereld van de personages. De beschrijvingen van landschappen en het weer versterken deze gevoelens, waarbij de omgeving vaak de emoties van de personages weerspiegelt.
Cruciale elementen voor de ontwikkeling van zijn personages zijn hun verleden, persoonlijke tragedies, en vaak hun worstelingen met morele dilemma's. Simenon laat nuances in karakter-ontwikkeling zien, waardoor ze authentiek en herkenbaar zijn voor de lezer.
De verhalen van Simenon zijn zo herkenbaar en tijdloos omdat ze zich focussen op universele thema's zoals liefde, verraad en de zoektocht naar geluk. Deze thema's blijven relevant, ongeacht de tijdsperiode of cultuur, waardoor zijn werk generatie na generatie aanspreekt.
In Simenon's werk wordt de psychologie van de personages vaak gebruikt om hun acties en beslissingen te motiveren. De complexe innerlijke conflicten en emoties zorgen ervoor dat lezers zich kunnen inleven en de personages beter begrijpen.