De Messerschmitt Bf 109 had een gestroomlijnd en compact ontwerp, dat het mogelijk maakte om hoge snelheden en wendbaarheid te bereiken. Het vliegtuig was uitgerust met een krachtige vloeistofgekoelde motor en had een iconische inkomende neus met een spinner. Bovendien beschikte het over een uitstekende bewapening, meestal bestaande uit machinegeweren en kanonnen.
De Bf 109 was populair vanwege zijn combinatie van snelheid, wendbaarheid en vuurkracht. Piloten waren onder de indruk van de prestaties van het vliegtuig, vooral in dogfights. Zijn uitstekende stijgcapaciteiten en de mogelijkheid om verschillende missies uit te voeren, maakten het een veelzijdig vliegtuig dat geliefd was bij zowel piloten als commandanten.
In vergelijking met moderne jachtvliegtuigen, zoals stealth technologie en geavanceerde avionica, is de technologie van de Bf 109 behoorlijk verouderd. De Bf 109 was echter in zijn tijd een innovatief ontwerp met een metalen constructie, wat destijds geavanceerd was. Tegenwoordig zijn er aanzienlijke verbeteringen in aerodynamica en technologie die de prestaties van moderne jachtvliegtuigen optimaliseren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde de Bf 109 een cruciale rol in de luchtstrijd, vooral tijdens de Battle of Britain. Het fungeerde als jachtvliegtuig, escort en zelfs als grondaanvalsvliegtuig bij bepaalde versies. De Bf 109 heeft een sleutelrol gespeeld in verschillende luchtgevechten en was betrokken bij tal van belangrijke operaties door de oorlog heen.
Er waren verschillende varianten van de Bf 109, elk aangepast voor specifieke doeleinden. Bijvoorbeeld, de Bf 109E was een van de meest geproduceerde varianten en wordt vaak geassocieerd met de Battle of Britain. Later versies, zoals de Bf 109G, hadden verbeterde motoren en bewapening. Er waren ook varianten ontwikkeld voor verkenning en als trainervliegtuig.