Death Proof verkent thema's zoals wraak, vrouwelijke empowerment en de relatie tussen de jager en zijn prooi. De film legt de nadruk op de kracht van vrouwen, vooral in de finale, waar de vrouwelijke hoofdrolspelers de rollen omdraaien en de jager, gespeeld door Kurt Russell, confronteren. Dit geeft een unieke twist aan het traditionele idee van wie de sterke rol speelt in een actiefilm.
De hoofdrolspelers in Death Proof zijn onder andere Zoë Bell, die de stuntvrouw speelt, en acteurs als Rosario Dawson, Vanessa Ferlito en Mary Elizabeth Winstead die de crew van de eerste groep vrouwen vormen. Kurt Russell speelt de antagonist Stuntman Mike. De acteerprestaties zijn sterk en voegen veel toe aan de dynamiek van de film.
Death Proof is eigenlijk een combinatie van verschillende stijlen die Tarantino zo goed beheerst. Het heeft de herkenbare dialogen en de niet-lineaire verhaallijn die we van hem gewend zijn. Terwijl films als Pulp Fiction en Kill Bill meer met verhaal en karakterontwikkeling spelen, ligt de nadruk in Death Proof meer op de actie en de choreografie van de stuntscènes, wat het onderscheidend maakt.
De soundtrack van Death Proof is zorgvuldig samengesteld en bestaat uit een mix van klassieke rock en minder bekende nummers die perfect aansluiten bij de sfeer van de film. Deze keuzes dragen bij aan de nostalgische gevoelens van de kijker en accentueren specifieke momenten, waardoor de muziek zelf een integraal onderdeel van de film wordt. Het gebruik van muziek in de film voegt een extra laag van emotie en spanning toe.
Enkele scènes in Death Proof die echt opvallen zijn de spannende achtervolgingen en de intense confrontaties tussen de personages. De climax, waarin de vrouwen zich verenigen om Stuntman Mike te confronteren, is bijzonder krachtig en laat het thema van vrouwelijke empowerment op een overtuigende manier zien. De cinematografie en het gebruik van praktische effecten maken deze scènes extra indrukwekkend.