In Zijde komen verschillende thema's naar voren, zoals verlangen, liefde, en het effect van cultuurclashes. De roman verkent hoe deze thema's de levens van de personages beïnvloeden en hen dwingen keuzes te maken die het verloop van hun levens veranderen. Het verlangen van Hervé Joncour naar de mysterieuze vrouw uit Japan is een centraal element, dat zowel zijn geluk als zijn ongeluk bepaalt.
De relatie tussen Hervé Joncour en de Japanse vrouw is doordrenkt van mysterie en melancholie. Hun interacties zijn vaak stilzwijgend, vol onderliggende spanning. Deze ongrijpbaarheid symboliseert de kracht van verlangen en de beperkingen van menselijke connecties. Baricco laat ons zien hoe krachtig en kwetsbaar liefde kan zijn als woorden tekortschieten, wat het verhaal nog aangrijpender maakt.
De setting van het boek is cruciaal voor het verhaal, aangezien het zich afspeelt tijdens de opkomst van de zijderoute en de culturele uitwisseling tussen het Westen en het Oosten. Dit contrasteert met de provinciale, vergankelijke wereld van Hervé in Frankrijk. Deze geografische en culturele verschillen versterken het idee van ontwaken en verlangen, en benadrukken hoe verschillende samenlevingen elkaar kunnen beïnvloeden.
De keuzes van Hervé Joncour zijn een reflectie van zijn innerlijke strijd tussen plicht en verlangen. De lezer kan leren over de implicaties van keuzes, de impact op persoonlijke relaties en de gevolgen van het negeren van dat wat werkelijk belangrijk is. Baricco daagt ons uit na te denken over hoe ver we zouden gaan voor liefde en wat we opofferen voor ons geluk.
Alessandro Baricco's schrijfstijl in Zijde is poëtisch en evocatief, met een sterke nadruk op zintuiglijke beelden. In tegenstelling tot zijn andere werken, waar hij soms een meer directe benadering hanteert, voelt de stijl van Zijde bijna dromerig aan. Deze benadering maakt het makkelijker om de gevoelens van de personages te begrijpen en de emotionele diepgang van het verhaal te waarderen.