In De Toverberg komen verschillende belangrijke thema's naar voren, zoals de vergankelijkheid van het leven, de zoektocht naar kennis, en de strijd tussen de geest en het lichaam. Daarnaast belicht het boek ook de impact van tijd op de mens en hoe dat ons wereldbeeld vormt.
De hoofdpersoon van De Toverberg is Hans Castorp, een jonge Duitser die naar het sanatorium gaat voor een kort verblijf, maar uiteindelijk jaren daar blijft. Hij is een nieuwsgierige maar ook twijfelende persoon, wat hem in staat stelt om de verschillende ideeën van de andere bewoners te onderzoeken en zijn eigen filosofieën en levensvragen te ontwikkelen.
De sanatoriumomgeving is cruciaal voor het verhaal, omdat het niet alleen een fysieke ruimte is waar mensen met verschillende ziekten samenkomen, maar ook een symbolische plek van introspectie en contemplatie. Hier worden vragen over leven, dood, en de betekenis van tijd diepgaander verkend. De geïsoleerde setting biedt de bewoners de ruimte om hun ideeën en overtuigingen tegen elkaar af te zetten.
Thomas Mann’s schrijfstijl in De Toverberg is rijk en complex, met lange zinnen en diepgaande beschrijvingen. Hij weet een dromerige, bijna hypnotiserende sfeer te creëren, die de lezer meeneemt in Hans Castorps gedachten en emoties. Dit maakt dat elk hoofdstuk doordrenkt is met filosofische reflecties en psychologische diepgang.
De Toverberg heeft een aanzienlijke invloed gehad op de literatuur en cultuur, vooral in het verkennen van existentiële vraagstukken en de menselijke psyche. Het boek wordt vaak gezien als een meesterwerk dat de kern raakt van de modernistische literatuur en heeft talloze schrijvers en denkers geïnspireerd om verder na te denken over de complexe relatie tussen tijd, ziekte, en de menselijke ervaring.