In Nooit meer slapen komen verschillende thema's aan bod, zoals de eenzaamheid van de mens, de zinloosheid van leven, en de zoektocht naar kennis. Hermans verkent hoe deze thema's zich manifesteren in de ervaringen van de hoofdpersoon, Alfred. Je merkt dat de worsteling van de mens met zijn eigen bestaan een belangrijk motief is dat door het verhaal heenloopt.
De hoofdpersoon in Nooit meer slapen is Alfred, een jonge geoloog die op expeditie gaat naar het hoge noorden van Noorwegen. Hij heeft een academische achtergrond en is gefascineerd door de natuur en het landschap. Tijdens zijn reis naar het uiterste noorden probeert hij niet alleen de geologie van het gebied te begrijpen, maar ook zijn eigen plek in de wereld te vinden.
De natuur speelt een cruciale rol in Nooit meer slapen. Hermans beschrijft het woeste, koude landschap van Noord-Noorwegen met veel aandacht voor detail. Dit heeft niet alleen invloed op de ontwikkeling van het verhaal, maar weerspiegelt ook de innerlijke strijd van Alfred. De natuur wordt bijna een personage op zich, dat zowel schoonheid als ontberingen met zich meebrengt.
Hermans' schrijfstijl in Nooit meer slapen is kenmerkend door zijn scherpzinnige observaties en originele zinsstructuren. Hij gebruikt een combinatie van filosofische reflecties en poëtische beschrijvingen, wat het lezen een unieke ervaring maakt. De dialogen zijn vaak intens en soms existentialistisch, wat bijdraagt aan de donkerder ondertoon van het verhaal.
Nooit meer slapen heeft een aanzienlijke invloed gehad op de Nederlandse literatuur, vooral door de manier waarop Hermans thema's van existentiële wanhoop en de complexe relatie tussen mens en natuur behandelt. Het boek wordt vaak gezien als een mijlpaal in de naoorlogse literatuur en heeft verschillende schrijvers geïnspireerd om vergelijkbare thema's te onderzoeken in hun eigen werk.