De oorsprong van het fauvisme ligt in het begin van de 20e eeuw, voornamelijk in Frankrijk. Het fauvisme kwam als een reactie op het impressionisme, waarbij kunstenaars zich wilden bevrijden van traditionele technieken en normen. Groepsexposities en de invloed van andere avant-garde in bewegingen speelden een cruciale rol in de opkomst van deze levendige en expressieve stijl.
Fauvisme had een aanzienlijke impact op de moderne kunst door de nadruk op kleur en expressie. Het inspireerde toekomstige generaties kunstenaars om de grenzen van kleurgebruik te verkennen en om emotie en subjectiviteit te benadrukken. Deze focus op persoonlijke expressie en de vrijheid om te experimenteren is een leidmotief in veel latere kunststromingen, zoals het abstract expressionisme.
Belangrijke kunstenaars binnen het fauvisme zijn Henri Matisse, André Derain en Maurice de Vlaminck. Matisse wordt vaak beschouwd als de meest prominente figuur van deze beweging. Hun werken kenmerken zich door het gebruik van krachtige kleuren en een soepele penseelvoering, wat resulteert in een unieke visuele taal die hen onderscheidt van hun tijdgenoten.
In fauvistische schilderijen worden vaak technieken zoals het gebruik van pure, onvermengde kleuren toegepast, en het aanbrengen van verf in dikke lagen of met een vrijetijdspenseel om textuur te creëren. Ook het gebruik van voorgrond- en achtergrondcontrasten helpt om de compositie dynamisch te maken. Deze technieken maken het werk levendig en intens, en zijn kenmerkend voor de fauvistische stijl.
Fauvisme verschilt van het impressionisme doordat het niet alleen de buitenwereld vastlegt, maar ook de innerlijke emotie van de kunstenaar. Terwijl impressionisten zich concentreerden op het vastleggen vanlicht en kleur in hun waarneembare omgeving, richtten fauvisten zich vooral op het uitdrukken van hun persoonlijke gevoelens en gedachten via een gedurfde kleurbepaling en abstractere vormen.