Jan de Lichte en zijn bende waren vooral actief uit verzet tegen de onderdrukking en onrechtvaardigheden van de tijd. De hoge belastingen en de willekeurige straffen maakten het leven ondraaglijk voor veel mensen, waardoor ze besloten om te vechten voor hun rechten. De bende was niet alleen een criminele organisatie, maar zag zichzelf ook als een soort van tegenhanger van de onderdrukkers.
De sociale omstandigheden in de 18e eeuw waren zwaar. Oostenrijkse en Franse bezetters drukten de lokale bevolking vaak met hoge belastingen en strenge wetgeving. Dit leidde tot een groeiende onvrede onder de bevolking. Veel mensen leefden in armoede en hadden weinig tot geen kans op verbetering van hun situatie, wat ook de aantrekkingskracht van de bende verklaarde.
Het verhaal van Jan de Lichte heeft door de jaren heen een evolutie doorgemaakt. Oorspronkelijk werd hij vaak als een schurkenheld gezien, maar in de loop der tijd is zijn verhaal ook in een romantischer licht gekomen in boeken en films. Het idee van de ‘robbende vrijbuiter’ die opkomt voor de armen heeft veel navolging gekregen en inspireert nog steeds schrijvers en filmmakers.
De moraal van het verhaal van Jan de Lichte laat ons zien dat verzet tegen onrecht soms noodzakelijke vormen aanneemt. Het herinnert ons eraan dat, hoewel de middelen misschien niet altijd geoorloofd zijn, de onderliggende redenen vaak voortkomen uit echte nood en onrecht. Dit duidt op een bredere sociale verantwoordelijkheid die we hebben tegenover elkaar.
Naast Jan de Lichte bestond de bende uit verschillende vruchtbare karakters die elk hun eigen rol speelden. Namen zoals 'De Lepe' en 'De Vlaamse’ zijn enkele van de bekendste bendeleden. Zij waren vaak ook slachtoffers van de omstandigheden en zochten samen met Jan de Lichte een uitweg uit hun ellendige leven door zich aan te sluiten bij zijn strijd.