Afrodite is voornamelijk bekend als de godin van de liefde en schoonheid, maar ze belichaamt ook vruchtbaarheid en verlangen. Haar uitstraling heeft invloed op menselijk gedrag, en ze wordt vaak afgebeeld als een aantrekkelijke vrouw, omringd door een aura van zwoelheid. Ze heeft een sterke aanwezigheid in de mythologie, waar haar invloed op de vroegere goden en mensen tot uitdrukking komt.
De verhalen rond Afrodite zijn diepgeworteld in de Griekse literatuur en variëren van epische poëzie tot toneelstukken. Dichters zoals Homerus en Hesiodus benadrukken haar rol als een krachtige, maar ook kwetsbare godin. In deze verhalen worden niet alleen haar romantische escapades besproken, maar ook de gevolgen van haar liefde en wrok, waardoor ze complexer wordt dan alleen een symbool van seksualiteit.
Afrodite wordt vaak geassocieerd met verschillende symbolen, zoals de duif, het myrtenbos en de appel. De duif staat voor liefde en vreedzaamheid, terwijl het myrtenbos symbool staat voor vruchtbaarheid. De appel, vooral in het verhaal van de competitie tussen de godinnen, vertegenwoordigt schoonheid en verlangen. Elk van deze symbolen heeft zijn eigen rijke achtergrond binnen de mythologie.
In de Griekse mythologie is Afrodite een centrale figuur in veel verhalen. Ze speelt een belangrijke rol in de Trojaanse Oorlog, bijvoorbeeld, waar haar belofte aan Paris leidt tot het beroemde conflict. Ze vertegenwoordigt ook het idee van liefde op verschillende niveaus, van romantische liefde tot melancholie. Haar relaties met andere goden en stervelingen, zoals Adonis, benadrukken de invloed van liefde op het leven.
Afrodite wordt in kunst en cultuur afwisselend afgebeeld als een sensuele, verleidelijk vrouwelijk figuur. Schilderijen, beelden en andere kunstvormen accentueren haar schoonheid en elegantie. Van oude Grieks-Romeinse sculpturen tot moderne kunst, haar imago blijft inspireren. Het idee van de perfecte vrouw in de westerse kunstgeschiedenis is vaak vertaald naar de uitstraling en kwaliteit die met haar wordt geassocieerd.