Het Vlaams Legioen had als hoofddoelstellingen om de Vlaamse cultuur en identiteit te promoten binnen het kader van een strijd tegen het communisme. Daarnaast hoopten sommige leden dat hun deelname aan het legioen zou leiden tot de erkenning van Vlaanderen als een autonome regio binnen een groter Europa.
De redenen waarom Vlamingen zich aansloten bij het Vlaams Legioen waren veelzijdig. Voor sommigen was het een kwestie van ideologie – het verzet tegen het communisme en de uitstraling van het nationaal-socialisme spraken hen aan. Anderen zochten avontuur, of waren simpelweg op zoek naar een manier om zich nuttig te maken tijdens de oorlog. Veelal was het ook een uiting van nationalistisch gevoel.
Belangrijke gebeurtenissen rond het Vlaams Legioen omvatten de oprichting in 1941 en de deelname aan verschillende militaire operaties aan het oostfront. Het legioen kwam onder zware druk te staan, vooral naarmate de oorlog vorderde en de verhoudingen tussen de verschillende collaborerende groeperingen verslechterden. Uiteindelijk werd het legioen ontbonden in 1943.
Het Vlaams Legioen werd opgericht in 1941, midden in de Tweede Wereldoorlog, met de insteek om Vlamingen te verenigen in de strijd tegen de Sovjetunie. Het legioen werd gezien als een militair antwoord op wat werd gezien als een dreiging voor de Europese beschaving. De rol ervan was om militaire krachten te bundelen en tegelijkertijd een platform te bieden voor Vlaamse nationalisten.
Vandaag de dag wordt het Vlaams Legioen vaak besproken in de context van de complexe relaties tussen Vlaanderen en de rest van België, en hoe deze relatie door de geschiedenis heen is gevormd. Historici en onderzoekers proberen het legioen te plaatsen binnen een bredere discussie over collaboratie en identiteit in oorlogstijd.