Emile Claus behandelt in zijn schilderijen vaak thema's die betrekking hebben op het plattelandsleven, de natuur en de wisseling van seizoenen. Zijn liefde voor het landelijke leven komt sterk naar voren in zijn schilderijen van boeren, hun omgeving en de schoonheid van het landschap. Daarnaast schilderde hij vaak scènes ingegeven door de dagelijkse levenservaringen, wat zijn kunst een herkenbare en toegankelijke uitstraling geeft.
De omgeving waarin Emile Claus werkte, met name zijn tijd in de West-Vlaamse regio en zijn verbinding met de natuur, heeft een diepgaande invloed gehad op zijn artistieke ontwikkeling. De opkomende zon, de veranderende seizoenen en het natuurschoon inspireerden zijn gebruik van kleur en licht. Zijn connectie met deze natuurlijke elementen zorgt ervoor dat zijn werk vaak leeft en beweegt zoals de natuur zelf.
Claus gebruikte een techniek die de nadruk legt op het effect van licht en kleur in zijn schilderijen. Hij toepaste vaak dikke verf en paste impasto-technieken toe, waar de verf bijna driedimensionaal op het doek verschijnt. Dit geeft zijn werk textuur en zorgt ervoor dat het licht op verschillende manieren weerkaatst, wat diepte aan zijn schilderijen toevoegt.
De stijl van Emile Claus wordt vaak omschreven als luministisch, wat betekent dat hij sterk focust op lichtgebruik en de manier waarop het zich verhoudt tot kleuren en schaduw. Kenmerken zijn onder andere de levendige kleurenschema's, dynamische penseelvoering en een grote aandacht voor de atmosfeer van het moment. Zijn werken brengen een gevoel van helderheid en leven over, wat hem onderscheidt van andere kunstenaars.
Het gebruik van licht in het werk van Emile Claus heeft niet alleen een visueel belang, maar ook een emotionele lading. Licht wordt gebruikt om stemmingen vast te leggen en de feel van een scène te manipulereren. Claus's meesterlijke beheersing van licht zorgt ervoor dat de toeschouwer niet alleen de objecten in zijn schilderijen ziet, maar ook de gevoelens en sfeer die ze uitstralen.