De belangrijkste onderdelen van een skelet zijn de botten, gewrichten en de kraakbeenstructuren. De botten vormen het geraamte dat het lichaam steun biedt en bescherming geeft aan organen. Gewrichten laten beweging toe tussen de botten en kraakbeen voorkomt dat de botten tegen elkaar wrijven, wat slijtage voorkomt. Samen zorgen deze onderdelen voor een stevig maar flexibel struktuur.
Het skelet van een mens is opgebouwd uit 206 botten, terwijl dat van veel dieren varieert afhankelijk van de soort. Dieren hebben vaak een aangepast skelet dat hen helpt in hun omgeving; bijvoorbeeld vogels hebben lichtere botten voor het vliegen, terwijl sommige zoogdieren een sterker skelet hebben voor ondersteuning tijdens het lopen of rennen. Daarnaast zijn er ook verschillen in de vorm van de schedel en de opbouw van de ledematen.
Oude skeletten zijn vaak waardevol omdat ze unieke inzichten bieden in de geschiedenis van de mensheid en de evolutie. In de kunst en antiek verzameling worden ze niet alleen gezien als wetenschappelijk belang, maar ook als symbolen van vergankelijkheid en de cyclus van leven en dood. Kunstenaars hebben vaak het skelet gebruikt als een manier om dieperliggende thema's zoals leven, dood en de menselijke conditie te verkennen.
Een skelet biedt een cruciale bescherming voor vitale organen. Bijvoorbeeld de schedel beschermt de hersenen, de ribben omhulden het hart en de longen, en de wervelkolom omringt het ruggenmerg. Door deze structuren te beschermen, helpt het skelet er voor te zorgen dat onze inwendige systemen goed kunnen functioneren zonder gevaar voor schade.
In de kunst worden skeletten vaak op verschillende manieren afgebeeld, afhankelijk van de culturele context. Ze kunnen worden weergegeven als levensechte anatomische studies, surrealistische elementen of symbolische figuren die de vergankelijkheid van het leven uitdrukken. In sommige culturen, zoals tijdens het Dia de los Muertos, worden skeletten zelfs als vrolijke en feestelijke symbolen gebruikt.