Geschiedenis van Borains en Borinage: de mensen, het land,

Geschiedenis van Borains en Borining: de mensen, het land, het land, het epos, de mijnen en de mijnwerkers - met belangrijke illustraties van R.G.W. Mahieu.

Edities: Op kosten van de auteur - 2002.

Paperback, in formaat 240 (h) x 158 (b) x 12 (th) mm, 158 pagina's.

Een land van angst, mysterie, waanzinnig werk, een betoverend domein van feeën met witte mutsen en nutons met schuine blikken, land van omgewaaide bomen en vertrapte bloemen waar na duizend passages een vormloze vaas op wacht.

Borinage, een land met overvolle, verstoorde valleien waar Haine 'vaak' rechtgezet werd, kruist Haine op zoek naar de Schelde.
Bornage, land van mannen waar het neolithicum van Spiennes, Wasmes of Flénu naar vuursteen ruikt, land ook van de ijzeren of bronzen man van de uitlopers van Jemappes, Cuesmes of Dour op zoek naar een onderkomen of een aas en dan de Nerviaan op zoek naar de Romein wiens kampen, villa's en paleizen vrije plekken zullen worden om eindelijk plaats te maken voor de inwoners, lijfeigenen, kooplieden en paleizen onder soldaten de bevelen van prinsen, graven en heren die tot de hemel bidden, de grond betreden, oorlog voeren, onder het toeziend oog van monniken en priesters die lang geleden druïden hadden vervangen en barden; de wet van de sterkste is altijd de beste.

Van het ene millennium op het andere begon Borain de grond af te zoeken, steenkool moest juichen,... het verhaal veranderde van kant, het landschap ook. De zaak werd gehoord, de nieuwkomer zou een ondergeschikte belangrijke rol spelen die hij tot de „20e” eeuw speelde en als we elders de Cro-Magnon-man, de holbewoner of de Spionman hadden, hadden we hier ook de man van de greppels, hier hadden we ook de man van de greppels, een edele soort die nu verdwenen is, die zijn hoogtepunt op het gebied van herinneringen achter zich heeft gelaten.

Als we het over Borains hebben, zouden we geneigd zijn geïnspireerd te raken door de fabulist Jean de la Fontaine door te zeggen dat er drie soorten Borains bestonden, namelijk: de Borain van de steden, de Borain van de velden en de Borain van de Fosses. Tegenwoordig komen we ook in de verleiding om „Des Borègnes in dâ pu” te schrijven, maar om te zien hoe populair de Quaregnon-markt is, die elke maandag wordt gehouden, we moeten toegeven dat het land van Boraine van gezicht is veranderd. Zonder in anamorfose te vervallen, worden degenen die beweren deel uit te maken van het Boraine-verhaal steeds minder in aantal, alsof het een blunder is!

Onze geschiedenis is echter rijk en mooi, het begon net als de andere verhalen in het ontstaan van mensen, het verhaal dat werd gemaakt met een schop, een houweel, een zwaard, een schoffel of een pen, het verhaal dat de herinnering aan het verleden vervalste en dat de herinneringen van morgen voorbereidde. De grote tragedie van de mens is dat de dood hem vanaf zijn geboorte volgt, een zaak die al sinds mensenheugenis aan de gang is. De mens haast zich dus tot zijn einde, ondanks de talrijke theorieën die zijn onsterfelijkheid voorbereiden en claimen, en aangezien bacteriën de enigen lijken te zijn die de mysteries van de oneindigheid hebben begrepen... is het noodzakelijk om het menselijk geheugen vast te leggen in boeken. En zoals de dichter Achille Chavée uit Louvière zei: „Soms is het heel moeilijk om je plekje te vinden.” Laten we optimistischer zijn, laten we onze wortels vinden, ze vormen de basis van gender en menselijke betekenis, vandaar het bestaan van dit boek „The Story of the Borains”. De geschiedenis van mensen is het beheer van een grote begraafplaats en het schrijven over geschiedenis, ook al is het regionaal, kan bij sommige mensen de ruzie of zelfs het sarcasme of goedbedoelde 'monopolisatoren' van historische zaken oproepen.