De Wehrmacht, het reguliere Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog, stond bekend om zijn strikte discipline en goed georganiseerde structuren. Een belangrijk kenmerk was de tankstrategie, waarbij snelheid en verrassing cruciale elementen waren. De Wehrmacht maakte gebruik van blitzkrieg-tactieken, waarmee ze vijandelijke linies snel konden doorbreken. Daarnaast waren samenwerking tussen verschillende takken van het leger, zoals de Luftwaffe en de Kriegsmarine, en de inzet van goed opgeleide soldaten belangrijke factoren in hun tactieken.
De Wehrmacht ontwikkelde haar strategieën op basis van lessen die werden geleerd tijdens de vroege fasen van de oorlog. De concepten van blitzkrieg, waarvoor snel en coördinatiegevend handelen essentieel was, werden verfijnd door de successen op het Westfront en de Birgerkampioenschappen. Tijdens verschillende campagnes werd aangepast aan de geografische en weersituatie, wat betekende dat ze echt flexibel waren in hun capaciteiten, wat bijdragen tot hun aanvankelijke successen.
De uitrusting van de Wehrmacht bestond uit een brede selectie van wapens en voertuigen. Ze maakten gebruik van onder andere de bekende Panzer-tanks en luchtafweergeschut. Daarnaast waren er vuurwapens zoals de Mauser-karabijn en diverse machinegeweren, die onderdeel waren van de standaarduitrusting. De logistische steun was ook zeer belangrijk, met vrachtwagens en treinen die de bevoorrading van de troepen mogelijk maakten, wat hen hielp om door te stoten naar vijandelijk gebied.
Vandaag de dag is de mening over de Wehrmacht vaak verdeeld. Aan de ene kant wordt de effectiviteit van hun militaire operaties erkend en bestudeerd door militaire historici, terwijl aan de andere kant de morele implicaties en de rol van de Wehrmacht in oorlogsmisdaden en de Holocaust worden bekritiseerd. Dit leidt tot een complexere kijk op hun geschiedenis, waarbij men vaak de nadruk legt op de noodzaak van educatie en het onthouden van de lessen uit het verleden.
De nederlagen van de Wehrmacht richting het einde van de oorlog leidden tot een grote herstructurering van Duitsland en een totale crisis binnen het Duitse leger. Met de opkomst van de Geallieerden in het Westen en de aanvallen aan het Oostfront, verloor de Wehrmacht zijn grip op de situatie. Dit resulteerde in de capitulatie en het veranaathuis van duizenden soldaten in vijandelijke gebieden, wat ook leidde tot een langdurige periode van herstel en reflectie voor Duitsland in de nasleep van de oorlog.