De Olympische Spelen van 1980 in Moskou waren vooral memorabel vanwege de boycot door veel westerse landen, waaronder de Verenigde Staten. Hierdoor kwamen vele topatleten niet in actie, wat de competitieve resultaten beïnvloedde. Voor degenen die wel deelnamen, was het een kans om zich te onderscheiden onder minder concurrerende omstandigheden. Daarnaast moeten de indrukwekkende ceremonies en de bijzondere sfeer niet vergeten worden.
Tijdens de Olympische Spelen van 1980 waren enkele opvallende atleten de Russische sprinter Valery Borzov, die goud won op de 100 en 200 meter, en de zwemster Natalia Tsjitsjova, die de aandacht trok met haar indrukwekkende prestaties. Ook werden de prestaties van de schaatser Alexei Mikheev onthouden, die de aandacht vestigde op de opkomende populariteit van schaatssporten in de Sovjetunie.
De boycot van de Olympische Spelen van 1980 was significant omdat het een duidelijke boodschap uitzond over de politieke spanningen in de wereld. Het toonde aan hoe sport en politiek soms met elkaar verweven zijn. Hierdoor wordt in de geschiedenis vaak gesproken over de impact en de gevolgen van dergelijke boycots, niet alleen voor sport, maar ook voor internationale betrekkingen.
De politieke situatie tijdens de Olympische Spelen van 1980 was geconcentreerd rondom de Sovjetinvasie van Afghanistan in 1979. Dit leidde tot een wereldwijde veroordeling en resulteerde in de beslissing van de VS en andere landen om de Spelen te boycotten. Deze politieke druk beïnvloedde niet alleen de deelname van atleten, maar kleurde ook de hele sfeer van de Spelen, die normaal gesproken een viering van sportiviteit en vriendschap zou zijn.
Populaire sporten tijdens de Olympische Spelen van 1980 waren onder andere atletiek, zwemmen en schermen. Atletiek trok een breed publiek, vooral door de boycot die de concurrentie in andere sporten verlaagde. Zwemmen was ook populair, met meerdere wereldrecords die werden gebroken, ondanks de afwezigheid van verschillende topzwemmers.