Gollum praat op een vreemde manier omdat hij jarenlang alleen was en zijn geest beïnvloed is door de Ring. Zijn dubbele persoonlijkheid, Sméagol en Gollum, uit zich in verschillende sprekende stijlen. Dit maakt hem uniek en ook behoorlijk tragisch, omdat het duidelijk maakt hoe de Ring hem heeft veranderd.
De naam Gollum komt van het geluid dat hij maakt, wat lijkt op 'gollum' of 'golling'. Het is een onomatopee die zijn keelklanken weerspiegelt. In het verhaal geeft deze naam ook een hint naar zijn duistere karakter en de invloed van de Ring op hem.
De Ring heeft Gollum's persoonlijkheid diepgaand beïnvloed. Het heeft zijn kwade kant versterkt, wat leidt tot jaloezie en wanhoop. Enerzijds is er nog een sprankje van zijn oude zelf, Sméagol, maar de duistere kanten zijn sterker, wat hem wreed en berekenend maakt.
Gollum heeft een afschuw voor mensen omdat hij hen associeert met de pijn en het verlies dat hij heeft ervaren door de Ring. Mensen waren vaak bedreigend voor hem en hij heeft de neiging om hen te wantrouwen. Dit versterkt zijn eenzaamheid en verdriet.
In de verhalen van Tolkien speelt Gollum een cruciale rol. Hij is zowel de schaduwachtige antagonist als een tragisch figuur. Zijn obsessie met de Ring leidt hem naar een complexe relatie met de hoofdpersoon en beïnvloedt de hele zoektocht naar de Ring.