De naam flak is afgeleid van het Duitse "Flugabwehrkanone", wat letterlijk "vliegtuigafweergeschut" betekent. Dit geeft al aan waar de oorsprong van het wapen ligt: het was ontworpen voor de bescherming tegen aanvallen vanuit de lucht. De term werd in de loop der jaren steeds breder gebruikt en wordt nu vaak geassocieerd met diverse luchtafweergeschutsystemen.
Flak wapens werden met name gebruikt in de Tweede Wereldoorlog om vijandelijke vliegtuigen uit de lucht te schieten. Ze maakten gebruik van explosieve kogels die werden afgevuurd naar luchtdoelen. Bij het afvuren werd vaak geprobeerd om de vluchtbaan van het vliegtuig te voorspellen, zodat de explosies rond het vliegtuig zouden plaatsvinden. Hierdoor was er een grotere kans dat ermee geraakt werd.
Flak had een grote invloed op luchtgevechten tijdens de oorlog. Piloten moesten extra voorzichtig zijn en vaak hun aanvallen aanpassen aan de positie van de flak-wapens. Dit leidde tot meer tactische strategieën en veranderde de manier waarop luchtoorlogen werden gevoerd. De dreiging van flak dwong piloten vaak om op hogere altitudes te vliegen, wat hen kwetsbaarder maakte voor andere soorten aanvallen.
De belangrijkste kenmerken van flak wapens zijn hun diameter, vuursnelheid en doelgerichtheid. Meestal hadden ze een grotere kaliber om een groter impact te hebben op luchtdoelen. Daarnaast was de snelheid waarmee ze konden vuren cruciaal om de kans op treffen te verhogen, vooral tegen snel bewegende vliegtuigen. Ook speelde de afstelling van de loop en de munitietype een grote rol.
Flak wapens komen in meerdere vormen voor in verzamelobjecten. Van miniature modellen van de klassieke flak 88mm tot replica's die zijn ontworpen voor verzamelaars en museumstukken. Er zijn ook boeken en documenten die de geschiedenis van flak en zijn gebruik in oorlogen beschrijven. Dit maakt het verzamelgebied interessant voor zowel militaire enthousiastelingen als geschiedenisliefhebbers.