De megalodon staat bekend om zijn gigantische formaat, met een schatting van gemiddeld 15 tot 18 meter lang. Zijn scherpe, driehoekige tanden konden wel tot 18 centimeter lang worden. Daarnaast hadden ze een krachtige bouw en een grote kop, wat hen hielp bij het jagen op grote prooien zoals vinvissen en andere zeezoogdieren. Hun gave van zeer sterke kaken maakte hen tot een van de grootste roofdieren in de oceaan.
De megalodon was een apexpredator, wat betekent dat ze aan de top van de voedselketen stonden. Hun aanwezigheid betekende dat ze de populaties van andere zeedieren beïnvloedden. Door grote prooien te jagen, hielpen ze om het ecosysteem in balans te houden. Hun uitsterven leidde tot een toename van bepaalde vissoorten die eerder door de megalodon in toom werden gehouden.
Een van de grootste ontdekkingen is die van een tand van de megalodon die 17,5 centimeter lang is. Deze tand werd gevonden in het zuiden van de Verenigde Staten. Daarnaast zijn er verschillende fossiele schouderbladen en wervels ontdekt, die ook inzicht geven in de grootte en levenswijze van deze haai. Fossielen worden vaak gevonden in sedimenten die miljoenen jaren oud zijn.
Megalodonfossielen, vooral hun tanden, zijn relatief gemakkelijk te herkennen. Ze zijn driehoekig, met een gekartelde rand. Vaak zijn ze fossiel en verbrijzeld. De tanden zijn veel groter dan die van hedendaagse haaien, en de vorm is zeer karakteristiek. Vaak vind je ze in gebieden waar sedimentaire gesteenten aanwezig zijn, omdat deze ideale omstandigheden bieden voor de bewaring van fossielen.
In de paleontologie is de megalodon van groot belang omdat het ons inzicht geeft in het verleden van de oceanen en de evolutie van haaien. Het bestuderen van megalodonfossielen helpt wetenschappers om de veranderingen in het milieu, de temperatuur van de oceanen en de evolutie van andere zeedieren te begrijpen. Bovendien geven ze ons een idee van hoe apexpredatoren in het verleden functioneerden en hun rol in het ecosysteem.