Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vooral draagbare brancards gebruikt, vaak gemaakt van hout of staal met een stevige doek erover. Deze brancards waren ontworpen om gewonden veilig en comfortabel te vervoeren en werden veelal gebruikt op het slagveld of in ziekenhuizen achter het front.
Brancards werden meestal vervoerd door twee personen, waarbij één aan elke kant van de brancard stond. Er waren ook speciale voertuigen, zoals militaire ambulances en vrachtwagens, die ontworpen waren om brancards en gewonden efficiënt te vervoeren over verschillende terreinen.
In de Tweede Wereldoorlog werden brancards voornamelijk gebruikt om gewonden van het slagveld naar medisch personeel te vervoeren. Ze werden ook gebruikt voor het verplaatsen van slachtoffers naar veldhospitalen, waar hơn medische zorg beschikbaar was.
Belangrijke kenmerken van een brancard uit de Tweede Wereldoorlog zijn de duurzaamheid en functie. Veel brancards waren lichtgewicht maar stevig, zodat ze gemakkelijk te dragen waren. Daarnaast hadden ze vaak bevestigingsriemen om gewonden veilig vast te zetten.
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn brancards in ontwerp en materiaal drastisch verbeterd. Er zijn nu brancards met opvouwbare structuren, gemaakt van moderne, lichtgewicht materialen die ook waterdicht zijn. De focus ligt tegenwoordig daarnaast ook op ergonomie en gebruiksgemak.