Klankkleur verwijst naar de unieke karakteristieken van een geluid dat het onderscheidt van andere geluiden, terwijl toonhoogte de frequentie van het geluid aangeeft, wat bepaalt of een noot hoog of laag klinkt. Klankkleur kan bijvoorbeeld variëren tussen verschillende instrumenten of zelfs tussen dezelfde noten gespeeld op verschillende instrumenten.
Een digitale kloon kan de geluidskwaliteit van een instrument verbeteren door het mogelijk te maken om nauwkeurigere en veelzijdigere klanken te produceren. Digitale effecten en aanpassingen kunnen de klank rijker maken en de artiest in staat stellen om unieke geluiden te creëren die niet eenvoudigweg met een analoog instrument te bereiken zijn.
Het gebruik van een kloon in muziekopnamen kan leiden tot meer creatieve vrijheid en flexibiliteit. Het stelt artiesten in staat om verschillende klanken en effecten snel uit te proberen zonder dat ze telkens een fysiek instrument hoeven te wisselen, wat de opnamesessies een stuk efficiënter maakt.
Een kloon kan vaak herkend worden aan kleinere, peuterlijke details zoals afwerking, bouwkwaliteit en soms zelfs de gebruikte materialen. Terwijl klonen ontworpen zijn om dicht bij het origineel te komen, kunnen ze kleine variaties vertonen die ze onderscheiden, zoals verschillende hardware of een afwijkende afwerking.
Muzikanten kiezen vaak voor klonen omdat ze vergelijkbare prestaties kunnen bieden als originele producten, maar dan meestal met meer aanpassingsmogelijkheden. Klonen stellen muzikanten ook in staat om bepaalde iconische geluiden na te streven zonder dat ze de kosten of de beperkte beschikbaarheid van originele instrumenten hoeven te overwegen.