De meest voorkomende symptomen van de ziekte van Becker zijn spierzwakte en spieratrofie, vooral in de heupen, schouders en dijen. Mensen met de ziekte ervaren vaak moeilijkheden met lopen, rennen of traplopen, en sommige kunnen ook problemen ondervinden bij het optillen van voorwerpen. De symptomen ontwikkelen zich meestal geleidelijk, waardoor ze soms moeilijk te herkennen zijn in de beginfase.
De diagnose van de ziekte van Becker wordt meestal gesteld aan de hand van een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en genetische tests. Een arts zal ook vaak een spierbiopsie aanbevelen om de aanwezigheid van dystrofine-eiwit te controleren. Daarnaast kunnen bloed- en elektromyogramtesten (EMG) worden uitgevoerd om de spierfunctie te evalueren en andere mogelijke aandoeningen uit te sluiten.
Er zijn momenteel geen genezende behandelingen voor de ziekte van Becker, maar er zijn verschillende manieren om de symptomen te beheersen en de kwaliteit van leven te verbeteren. Fysiotherapie kan helpen bij het behouden van spierkracht en mobiliteit, terwijl ergotherapie kan ondersteunen bij dagelijkse activiteiten. In sommige gevallen kan medicatie worden voorgeschreven om pijn of andere ongemakken te verlichten.
De ziekte van Becker beïnvloedt het dagelijks leven op verschillende manieren, afhankelijk van de ernst van de symptomen. Mensen met deze aandoening kunnen moeite hebben met fysieke activiteiten, wat kan leiden tot een verminderde mobiliteit en afhankelijkheid van anderen voor hulp bij dagelijkse taken. Het kan ook emotionele impact hebben, omdat de diagnose en de voortgang van de ziekte verwerkt moeten worden. Ondersteuning en begrip van familie en vrienden zijn cruciaal.
De vooruitzichten voor iemand met de ziekte van Becker variëren per persoon. Aangezien de ziekte langzaam progressief is, kunnen veel mensen een grote meerderheid van hun volwassen leven functioneren zonder al te veel beperkingen. Desondanks is regelmatige medische controle belangrijk om de progressie van de ziekte in de gaten te houden en om de ondersteuning aan te passen op basis van veranderingen in symptomen.