Antiek Delfts blauw is bijzonder vanwege zijn rijke geschiedenis en de ambachtelijke productiemethoden die werden gebruikt. Het is ontstaan in de 16e eeuw als een reactie op het porselein dat uit China werd geïmporteerd. De Delftenaren ontwikkelden hun eigen stijl, wat resulteerde in unieke ontwerpen en technieken. Elk stuk vertelt een verhaal van culturele en artistieke expressie, wat het voor verzamelaars en liefhebbers interessant maakt.
Om antiek Delfts blauw goed te onderhouden is het belangrijk om het voorzichtig te behandelen. Gebruik een zachte, vochtige doek om het af te nemen en vermijd agressieve schoonmaakmiddelen. Zet het niet in de vaatwasser of magnetron, want de hoge temperaturen kunnen schade aanrichten. Het is ook handig om het niet bloot te stellen aan direct zonlicht, zodat de kleuren niet vervagen.
De term 'Delfts blauw' komt voort uit de stad Delft, waar deze traditionele aardewerkproductie zijn oorsprong vond. De naam verwijst naar de felblauwe glazuur die kenmerkend is voor de stukken. Delfts blauw is geïnspireerd door Chinese en Japanse porselein, wat rond de 17e eeuw in Europa erg populair werd, waardoor de Delftenaren hun eigen versies gingen maken.
Typische kenmerken van antiek Delfts blauw zijn de blauwe en witte kleuren, handgeschilderde patronen en vaak mooie, gedetailleerde afbeeldingen van natuur, mensen of traditionele taferelen. De kwaliteit van het glazuur en de verf is meestal hoog, wat bijdraagt aan de esthetiek en waarde. Bovendien zijn veel stukken gemerkt met specifieke symbolen of initialen die de maker identificeren.
Antiek Delfts blauw is over het algemeen niet aanbevolen voor voedselgebruik, vooral als het om oudere stukken gaat. Dit komt door het gebruik van lood in het glazuur, wat schadelijk kan zijn. Modern Delfts blauw kan veilig zijn, maar het is altijd goed om te controleren of het specifiek is gemarkeerd als voedselveilig. Het beste is om deze antieke stukken te gebruiken voor decoratie en niet voor eetwaren.