Cd. Jethro Tull. Aqualung. (Remastered).

Cd. Jethro Tull. Aqualung. (Remastered).

Het iconische album Aqualung van Jethro Tull is ondertussen meer dan een halve eeuw oud. Voor zij die het niet weten, Jethro Tull is geen persoon maar een band. De nummers op Aqualung zijn geschreven door Ian Anderson, bandleider,
singer-songwriter, gitarist, af en toe een saxofonist en bovenal een fenomenaal goede fluitist, op een been en met de vingers in de neus, als het moet.
Anderson besloot in 1967 bij het oprichten van de band voor de fluit te gaan i.p.v. voor de gitaar om iets te doen dat opviel in de zee van Britse bands die het wilde maken, en omdat hij besefte dat hij nooit zo goed gitaar zou kunnen spelen als Clapton.

Anderson koos de naam Jethro Tull naar de 18e-eeuwse landbouwkundige die
de zaaimachine uitvond. Vraag me niet waarom.

Hun eerste
album, This Was, was blues, maar de band onderscheidde zich vooral live.
Aqualung was hun doorbraakalbum dat van de formatie een grote tourband maakte. Het titelnummer Aqualung heeft geen fluitsolo maar een gitaarsolo. Ook niet slecht. De De solo van Martin Barre werd beoordeeld als # 25 in de
lezerspeiling van Guitar World '100 Greatest Guitar Solos'
Het nummer begint met een van de meest herkenbare rockriffs ooit, in dezelfde klasse als Deep Purple's "Smoke on the Water",
Cream's "Sunshine of Your Love" en de Rolling Stones "(I Can't Get no)satisfaction.

Aqualung gaat over een dakloze viespeuk met snot dat uit zijn neus loopt, de man op een van de meest iconische plaathoezen ooit. : 'Sitting on a park bench, eyeing little girls with bad intent'. Ironisch genoeg lijkt de haveloze, viezerd op Ian Anderson, die ook bebaard is en placht met lange jas de scene te betreden. Een ideetje van de manager, tot eeuwigdurende ontevredenheid van de zanger.

Dan is er ook nog een nummertje dat 'Locomotive Breath' heet. De band
neemt de standaardelementen van de blues en voegt er de Jethro Tull-flair aan
toe. Ondertussen heeft "Locomotive Breath" bewezen een van de
meest universeel gerespecteerde nummers in de discografie van Jethro Tull te
zijn. De gitaar- en piano-riffs zijn aanhoudend en gemeen, met puffende
geluiden om een ​​trein na te bootsen die over een track rijdt; Anderson's zang is ook zo robuust aanwezig in het nummer. Een van de
redenen waarom het nummer zo beroemd is, is natuurlijk de fluitsolo, een van de
meest herkenbare instrumentale solo's ooit.

Aqualung wordt omlijst door twee helften van een concept. De nummers op kant A van de plaat vertellen de verhalen van de verschoppelingen, die achteloos aan hun lot worden overgelaten.
De B-kant legt uit waarom
georganiseerde religie ons verblindt. Daartussen staan ​​nummers
die niets met een van beide thema's te maken hebben.

Anderson
beweerde tijdens talloze interviews dat Aqualung toch geen conceptplaat was. Hij
zou het idee ervan bespotten met het satirische prog-meesterwerk Thick as a

Brick.

'Aqualung' is voor velen het meesterwerk van Tull. Het titelnummer en
"Locomotive Breath", met hun catchy riffs, worden vergezeld door vele andere knappe nummers zoals "My God", "Cross-Eyed Mary" en "Hymn 43" die als
klassieke rocksongs worden beschouwd. Er is in ieder geval geen discussie over het commerciële succes ervan, aangezien het meer dan zeven miljoen exemplaren heeft verkocht en alle andere platen van Jethro Tull blijft overschaduwen.
Nick Cave beschouwt Jethro Tull ook als een van zijn favoriete bands en
noemt een van zijn zonen naar de band.
Zelfs John Lydon van de Sex Pistols noemt Aqualung een van zijn
favoriete platen.

Tja, wat kan een mens daar nog aan toevoegen?

CD in nieuwstaat. Voor de tracks zie foto 2. Kijk ook eens naar mijn andere zoekertjes aub.

Al uw bestellingen worden indien gewenst tot 1 maand voor u gereserveerd en bijgehouden, zodat u rustig een pakket kan samenstellen dat helemaal bij u past.