„Ik schrijf je zoals ik van je hou” Elisabeth Brami (2006)

Geweldig! Prijs voor de eerste roman op het Chambéry Festival.
„Mijn dame, laat me van je houden. Gewoon met woorden. Gewoon woorden. Luider dankzij woorden. Jij bent mijn eiland, mijn redding, mijn overleving, mijn rust. Laat deze lijnen je verbranden, doorboren, je doordringen in de extreme schoonheid van een passie waarvan de lichamen ondanks de afwezigheid met elkaar trouwen.” Gabrielle. Emilie. Twee vrouwen die totaal verschillend zijn. Ze ontmoeten elkaar. Ze zijn verblind. Ze moeten elkaar verlaten. Maar vanaf dit vluchtige moment ontstond er een krankzinnige band die hen ertoe aanzet eindeloos brieven uit te wisselen om ruimte, tijd, vergetelheid en de pijn van gebrek af te schaffen. Het is het schrijven van een passie die gevoed wordt door de passie voor schrijven.