Een Bornze-sculptuur, een ram in de Beninse stijl uit het Koninkrijk Benin, Nigeria, 16e–17e eeuw.



Een ram in de stijl van Benin. Philip Dark, die Kunst von Benin, Praag 1960, S. 58/59, 87;Barbara Plankensteiner, Benin. Koning en ritueel. Höfische Kunst aus Nigeria, Wien 2007, S. 433.; British Museum, Londen William Fagg, Bildwerke aus Nigeria, München 1963, pagina 75. Brits Museum, Benin. Koning en ritueel. Höfische Kunst aus Nigeria, Wien 2007, pagina 433 (laatste fotoreeks). Koninkrijk Benin, Nigeria, 16e/17e eeuw Geel gietijzer, 34 x 44 x 14 cm De Nationale Commissie voor Musea en Monumenten, Nigeria, Inv. nr. 53.22.2 Aquamaniles werden in de middeleeuwen in Europa geïntroduceerd; ze kwamen oorspronkelijk uit moslimlanden, waar dergelijke zoömorfische containers werden gebruikt voor rituele wassingen. Ze werden ook liturgisch gebruikt in Europa, maar tegen de 15e eeuw waren ze ook geïntegreerd in de seculiere tafelcultuur. Portugese handelaren brachten waarschijnlijk een exemplaar naar de Oba van Benin als geschenk, of een beschadigd exemplaar werd daarheen gebracht als schroot voor hergebruik in een gieterij. Het is twijfelachtig of dergelijke vaten werden geïmporteerd via de trans-Sahara-handel, aangezien aquamaniles nergens anders in West-Afrika worden gevonden en eeuwen eerder in de islamitische wereld waren achtergelaten. De Oba gebruikte ram aquamanile om zijn handen te wassen tijdens de laatste riten van de Ague-ceremonie, een reinigingsceremonie die verband hield met de nieuwe yamoogst (Curnow 1997a: 50). De ram is een symbool van mannelijkheid in Benin; in vroegere eeuwen werden voorouderlijke altaren versierd met houten ramskoppen in plaats van mensenhoofden, en er waren ook bronzen ram-hangers. De specifieke betekenis van de ram in de Ague-ceremonie is onduidelijk, aangezien het slechts een van de vele dieren is die tijdens het festival werden geofferd. Rammen staan ook voor doorzettingsvermogen. Ze worden soms geïdentificeerd met Okhuaihe, een vergoddelijkte held in Benin die wordt geassocieerd met Oba Ewuare, die Ague voor het eerst als ceremonie vierde in de 15e eeuw. Hoewel Okhuaihe geen duidelijke connectie heeft met deze rituelen, kan dit idee niet meteen worden uitgesloten, aangezien er in de loop der tijd mogelijk wijzigingen zijn aangebracht. Het British Museum bezit een vrijwel identiek vat met een gat in de zijkant, wat het mogelijk noodzakelijk maakte om het stuk in Lagos te gieten. Dark (1960: 56) dateerde de ram in het British Museum aanvankelijk in de 18e eeuw, Fagg (1963a: noot bij afb. 45) plaatste hem in de 16e tot 17e eeuw; later suggereerde Dark (1973: 91) de 17e eeuw voor het exemplaar uit Lagos. Geen van beide had enig bewijs voor de datering. Wat wel zeker is, is dat twee stukken niet de overdreven gedetailleerde oppervlakteversiering van de 18e-eeuwse exemplaren vertonen. Mogelijk zijn het werken uit de 16e eeuw: dat was de periode waarin Oba Esigie Ague tot een belangrijk festival ontwikkelde, en de naturalistische weergave (op de gestileerde ogen en bladachtige oren na) is passend voor die periode. Er zijn geen andere ram-aquamaniles bekend, maar het Benin Museum bezit een paar eenvoudige, duidelijk meer geabstraheerde bronzen rambeelden die slechts iets kleiner zijn. Kathy Curnow Ik ben van mening dat de invoer van alle kunstvoorwerpen uit Afrika—of het nu kopieën of originelen zijn—verboden zou moeten worden om Afrika te beschermen. Citaat: Prof. Dr. Viola König, voormalig directeur van het Ethnologisches Museum van Berlijn, nu HUMBOLDTFORUM. Juridisch Kader Onder de UNESCO-conventie van 1970 in combinatie met de Kulturgutschutz Gesetz (KGSG) verstrijkt de termijn voor het indienen van een claim voor de teruggave van cultureel erfgoed drie jaar nadat de bevoegde autoriteiten van de herkomststaat kennis hebben gekregen van de locatie van het object en de identiteit van de bezitter.Alle bronzen en terracotta voorwerpen die worden aangeboden, zijn sinds 2001 publiekelijk tentoongesteld in de Wolfgang Jaenicke Gallery. Organisaties zoals DIGITAL BENIN en academische instellingen zoals de Technische Universiteit Berlijn, die de afgelopen zeven jaar intensief betrokken zijn geweest bij restitutie-onderzoeken (translocatieproject), zijn op de hoogte van ons werk, hebben grote delen van onze collectie geïnspecteerd en ons bezocht in onze dependance in Lomé, Togo, onder andere plaatsen, om meer te leren over de internationale kunsthandel ter plaatse. Bovendien is de National Commission for Museums and Monuments (NCMM) in Abuja, Nigeria, geïnformeerd over onze collectie. Nooit eerder zijn er restitatieclaims geweest tegen particuliere instellingen zoals de Wolfgang Jaenicke Gallery. Onze galerie gaat deze structurele uitdagingen te lijf met een beleid van maximale transparantie en documentatie. Mocht u vragen of onzekerheden hebben, dan nodigen wij u uit contact met ons op te nemen. Elk geval wordt zorgvuldig beoordeeld met alle beschikbare middelen.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.